جشنواره تورم تولید

علیرضا محمودی- دبیر گروه ادب و هنر

 هر دلیلی برای انداختن باد این زمستان کرونا‌زده به تن بیرق جشنواره فجر موجه‌تر از دمیدن در تنور تولید سینمای ایران بود. هر جای سینمای ایران جور‌کردن بخواهد، تولیدش جمع‌کردن می‌خواهد. برپایی جشنواره برای پشت‌گرمی هنرمندانی که ممیز ممتازی‌شان صید سرمایه از جوی حقیر پول در سال‌های تحریم و دست‌تنگی اقتصادی است، اگر ناسزا نیست، نارواست. در سال تلخی که هر خانواده‌ای در سوگ دور و نزدیک عزیزی هنوز تن از سیاه دور نکرده، منتقدان دستچین‌شده را به تماشای فیلم‌های گلچین‌شده، راهی سینما‌های بی‌هواکش کنیم تا سینمای ایران بی‌کف و هورا تولیداتش را برای سال پساکرونایی به سال تحویل تقویمی نبرده باشد، استدلال نحیفی است.
نسخه هر طبیب کم‌تجربه‌ای برای سینمای امروز ایران، کاستن‌ تورم از تولید است. بسیاری از تولید‌کنندگان در سینمای ایران، بر توسن باد آنچنان سوارند که برای رسیدن به گردشان باید توفان کاو شوی. آنها بیش از حمایت، نیاز به هدایت دارند که سرهم‌آوردن این ‌همه فیلم فقط به لطف ایستاده در دو‌راهی پول و پارتی، در نهایت آسیاب سینما را از آب می‌اندازند. کار هر مدیری باید برگردان این تاختگان به اصل اول سینما باشد که اگر پول سینما از سینما نباشد، قصه پر غصه سالن‌های خالی، سرطان بی‌درمان اکران خواهد شد.
 اینکه مردم به جای بلیت سالن‌های بزرگ، قسط ال‌سی‌دی‌های بزرگ را می‌دهند و پیشخوان سوپری‌ها و دانلود سایت‌ها را به جای سالن‌ها برای خانواده‌شان ترجیح می‌دهند، نتیجه سیاست حمایتی دولت‌هایی بود که هنرشان پروانه‌دارکردن فیلم‌های بی‌هنر بیشتر نبود. آنهایی که در بی‌خاصیت‌کردن فیلم‌ها آنقدر کوشیدند تا سینمای ایران بی‌نیاز از گیشه، پیشه فیلم روی فیلم گذاشتن را چنان بی‌پروا پیش گرفت که تا چند سال دیگر، فیلم‌ها حتی از انتشار خبر از تولید هم بی‌‌نیاز می‌شوند. دیگر نه ترسی از بازگشت سرمایه‌دارند و نه ‌واهمه‌ای از نقد سازنده، همین که سرمایه‌گذار راضی شود که صورتحساب‌ها را کارت به کارت کند، خدا بدهد برکت به سری‌دوزی روایتی و دوربین روی دست فراستی و بازیگران اسمی و نابازیگران رسمی. سینمای ایران چیزی جز تکرار خودش در خودش نیست.
 جشنواره فردا شروع می‌شود. تاریخ فراموش نخواهد کرد که در سالی جشنواره را با شعار حمایت از تولید در سینمای ایران برگزار کردیم، که در اکران آنلاین همه فیلم‌ها با پنجه قاچاق قاچ خورد. جشنواره حمایت از تولید سینمای ایران در سالی کلید خورد که هیچ صنفی سیر از سفره تولید برنخاسته. در سالی 16فیلم را به خط کردیم که خط فیلم‌های پشت اکران از چشم‌انداز یک سال به 2سال کشیده است. در سالی جشنواره را برای تولید راه انداختیم که در نخستین رخداد، رخ انداختن فیلمی بود که 2سال عام و خاص برای دیدنش انتظار کشیده بودند. وقت حمایت از فیلم چهره‌ترین چهره سینمای بی‌چهره این سال‌ها شد، شانه بالا‌ انداختیم که پروانه صادر‌کردن کار ماست نه بازکردن گره‌هایی که برای همیشه در سینمای ایران خدشه خشنود‌کننده دشمنان سینمای ایران بوده است.
فردا سی‌ونهمین برداشت جشنواره فیلم فجر آغاز می‌شود. دیگر هیچ توصیه‌ای برای فیلم‌ها و فیلمسازان بالاتر از آن نیست که از تماشاگران و منتقدان و مهمانان بخواهیم که به‌بهانه هیچ اتفاقی، سلامتی خود را به خطر نیندازند. حالا که جشنواره باید با هر کیفیتی برگزار شود، نباید با قیمت گزافی به پایان برسد.