قاتل دوچرخه سوار

جواد عزیزی 

فرید بغلانی را به دو دلیل باید منفورترین قاتل سریالی ایران نامید. نخست اینکه بیشتر قربانیانش دختران خردسالی بودند که بی‎‌‎خبر از همه جا و کاملا ناگهانی هدف حمله او قرار گرفتند و با ضربات میله آهنی که به سرشان وارد شده بود به قتل رسیدند و دوم، بازداشت افرادی بی‎‌‎گناه به‎‌‎خاطر قتل‎‌‎هایی که او مرتکب شده بود اما در وهله اول به‎‌‎نظر می‎‌‎رسید که جنایت‎‌‎هایی هستند خانوادگی. این قاتل بی‎‌‎رحم که 15زن و دختر و یک پسربچه را به قتل رسانده بود، جنایت‌هایش را از سال 83 شروع کرد اما 4سال طول کشید تا اینکه معلوم شد زنان و دخترانی که در آبادان و منطقه بهمنشیر کشته شده‎‌‎اند، قربانی جنایت خانوادگی یا انتقام‎‌‎جویی فامیلی نشده‎‌‎اند، بلکه توسط یک قاتل سریالی به قتل رسیده‎‌‎اند.
بدون شک نقطه عطف این پرونده سال87 و زمانی بود که 3قتل پایانی فرید رقم خورد و بررسی این 3قتل فرضیه قتل‎‌‎های سریالی را پیش روی پلیس قرار داد.
14فروردین‎‌‎ماه 1387، به‎‌‎دنبال گم شدن زنی 58ساله به نام کامله، جست‌و‌جو برای پیدا کردن او شروع شد تا اینکه یک روز بعد جسد برهنه این زن در جوی آبی در آبادان پیدا شد. کامله بر اثر ضربات هولناکی که به سرش وارد شده بود کشته شده بود.
24روز بعد از این جنایت، دختربچه هشت‌ساله‌ای به نام فاطمه زمانی که مقابل خانه‎‌‎شان در شهرک مروارید بازی می‎‌‎کرد، ربوده شد و یک روز بعد جسد برهنه‎‌‎اش درحالی‎‌‎که خاک‌مالی شده بود، پیدا شد. علت مرگ او نیز وارد شدن ضربات جسم سنگین به سر گزارش شد.
حدود 50روز بعد از این اتفاق، دختری یازده‌ساله به نام خدیجه در کوی ولیعصر آبادان به قتل رسید و معلوم شد که او نیز هنگام بازی در مقابل خانه‎‌‎شان ناپدید شده و کمی بعد جسدش در نزدیکی نهر آب پیدا شده بود. آثار وارد آمدن ضربات جسمی شبیه به لوله آهنی روی سر این دختر هم مشاهده می‎‌‎شد و از همان زمان بود که فرضیه قتل‎‌‎های سریالی در دادستانی آبادان شکل گرفت و کمیته ویژه‎‌‎ای از کارآگاهان و بازپرسان جنایی برای رازگشایی این جنایت‎‌‎ها تشکیل شد.
26شهریور‎‌‎ماه همان سال نخستین سرنخ پیش روی کمیته ویژه قرار گرفت. مأموران پلیس آن روز باخبر شدند که زن 33ساله‌ای به نام فوزیه در منطقه بهمنشیر هدف حمله مردی قرار گرفته و با ضربات چاقو مجروح شده اما جان سالم به در برده و در بیمارستان بستری است.
کارآگاهان با حضور در بیمارستان و با کمک فوزیه به چهره‌نگاری مهاجم پرداختند و از آنجا که احتمال می‎‌‎رفت وی سابقه‌دار باشد، تصویر چهره‌نگاری شده مهاجم با تصویر 90نفر از مجرمان سابقه‌دار که در سال‎‌‎های گذشته به اتهام حمله به زنان و دختران یا آزار آنها دستگیر شده بودند، مطابقت داده شد. هر چند تصاویر 89نفر از مجرمان هیچ شباهتی با تصویر چهره‌نگاری شده نداشت اما یکی از آنها شبیه همانی بود که فوزیه ترسیم کرده بود؛ مرد چهل‌ساله‌ای به نام فرید بغلانی که در سال74 به‎‌‎خاطر حمله به زنان بازداشت شده و 5سالی در زندان به سر برده و پس از آن آزاد شده بود. این مرد دستگیر شد و هر چند همه تلاشش را کرد که خود را بی‎‌‎گناه جلوه دهد اما در نهایت قفل سکوت را شکست و علاوه بر 3قتلی که در سال87 مرتکب شده بود، به 13قتل دیگر بین سال‎‌‎های 83 تا 87 نیز اعتراف کرد. جنایاتی که به‎‌‎گفته مقامات قضایی آبادان، از آنجا که شباهت زیادی به قتل‎‌‎های خانوادگی داشتند، حتی باعث شده بودند که افراد بی‎‌‎گناهی به‎‌‎عنوان مظنون بازداشت شوند که در نهایت با اثبات بی‎‌‎گناهی‎‌‎شان آزاد شدند. فرید در جریان جلسات محاکمه، انگیزه‎‌‎اش از ارتکاب این جنایت‎‌‎ها را چنین توضیح داد: «من از زن‎‌‎ها نفرت داشتم و این تأثیری بود که پدربزرگم روی من گذاشته بود، او بارها چندین زن را پیش من به بادکتک گرفته بود و من هم بدون اینکه مقتولان را بشناسم به محض اینکه زن یا دختری را تنها در محلی خلوت می‎‌‎دیدیم، به او حمله می‌کردم و با ضربات میله آهنی که همیشه همراهم بود، به قتل می‎‌‎رساندم. پس از آن اگر طلا همراهشان بود سرقت می‎‌‎کردم و جسدها را برهنه می‌کردم و در نهر می‎‌‎انداختم یا اینکه آنها را خاک‌مالی کرده و در محلی خلوت رها می‎‌‎کردم».
او همچنین در بخش دیگری از اعترافاتش گفت: «در خانه که بودم این حس به من دست می‎‌‎داد که باید از خانه بیرون بروم و قتلی انجام دهم. پس سوار دوچرخه‎‌‎ام می‎‌‎شدم و کوچه پسکوچه به‎‌‎دنبال سوژه می‎‌‎گشتم و تا قتلی مرتکب نمی‎‌‎شدم، روحم آرام نمی‎‌‎گرفت». 
فرید بغلانی در نهایت از سوی دادگاه به اعدام محکوم و این حکم 2سال بعد از دستگیری‎‌‎اش در زندان کارون اهواز اجرا شد.