مهارت/ شیوه برخورد با احساسات کودکان

مادرها گاهی در برابر احساس‌های منفی(اضطراب، غم و خشم) کودکانشان راهبردهای اشتباهی را در پیش می‌گیرند. مثلا تلاش می‌کنند کودک را مجبور کنند که این احساس‌ها را سریعا کنار بگذارد و این تبعات بدی دارد. اما راهبرد درست چیست؟  براساس یافته‌های نوین روانشناسی، راهبرد درست و کارآمد زمانی که کودک با یکی از احساس‌های منفی به سراغ پدر و مادر می‌رود این است که:
1- احساس کودک توسط بزرگسال دیده و شناسایی شود(بعضی پدر و مادر‌ها قادر به تشخیص این نیستند که الان کودک نگران یا عصبانی یا غمگین است).
2- بزرگسال نام آن احساس را به زبان بیاورد مثلا بگوید: به‌نظر می‌آید از چیزی ترسیده‌ای‌، یا به‌نظر می‌آید خیلی عصبانی هستی. با این کار واژگان احساسی را که پایه تنظیم احساس‌ها هستند را به کودک یاد می‌دهیم. کودک یاد می‌گیرد این حالت اسمش عصبانیت یا غم است.
3- سپس از کودک می‌پرسیم که چه چیز باعث شده این احساس را داشته باشی. شاید کودک نمی‌داند چرا عصبانی است، در این صورت بزرگسال باید به او بیاموزد که هر احساس به‌دلیلی ایجاد می‌شود و کمک کند تا کودک دلیل احساس منفی خود را بفهمد.