یادش بخیر کامیون کپسول گاز
مریم باقرپور
بین دهه‌های 50 تا اوایل 80، وقتی ماشین گاز به محله‌های «کن»، «سولقان» و... می‌آمد، مردم از پیر و جوان، زن و مرد، کپسول‌های گاز را بر روی دوش می‌انداختند و دنبال ماشین گاز می‌رفتند.
ماشین‌های گاز هم فرق داشتند یک روز ماشین «پِرسی گاز» می‌آمد و روز دیگر «بوتان»، «ایران» و.... به گفته «داود میرزایی» از ساکنان محله «جنت‌آباد»، صدای کوبیده شدن کپسول گاز در کامیون و نرسیدن به آن یکی از کابوس‌های آن سال‌ها بود. البته ساکنان جنت‌آباد کمتر با این مشکل مواجه بودند، چون در این محله مغازه آقای «گلچین» در خیابان پروانه شمالی، ستوده غربی وجود داشت که به ساکنان محله خدمات می‌داد. «بیتا گلچین» می‌گوید: «از همه جای محله برای پر کردن پیک نیک به مغازه پدرم می‌آمدند. او هم در هر ساعتی از روز به مردم جواب می‌داد و چون چهره شناخته شده‌ای بود، حتی در خانه هم می‌آمدند.»
گلچین با نشان دادن عکسی مربوط به سال 1362 می‌افزاید: «بعدها با ورود گاز به محله، مغازه پدرم لوله‌کشی گاز شد و خدمات فنی و گاز سوز ارائه می‌داد و کپسول‌ها به خاطره‌ها پیوست. البته هنوز هم وقتی اهالی قدیمی از جلو مغازه می‌گذرند، به یاد ماشین‌ها و پدرم می‌افتند.»
