همان استقلال، بدون رشید

شاید شرایط بد بازی استقلال مخصوصا در نیمه دوم داربی تهران خیلی‌ها را غافلگیر کرده باشد، اما حقیقت این است که مدل کار آبی‌پوشان در این مسابقه خیلی با سایر بازی‌های این فصل آنها فرق نمی‌کرد. تیم محمود فکری در لیگ بیستم تقریبا در تمام بازی‌ها به رقبا موقعیت‌های گل پرشمار داده است؛ اگر نه به اندازه داربی دست و دلبازانه، اما به هر حال همه این موقعیت را داشتند که چند گل به آبی‌ها بزنند. به یاد بیاورید که آلومینیوم اراک 2، 3فرصت عالی گلزنی داشت، همینطور ماشین‌سازی که حتی به تیر دروازه هم زد؛ مثل نفت آبادان که در ورزشگاه آزادی پشت سر هم گل سالم و آفساید به ثمر رساند و بقیه تیم‌ها. فرق استقلال دوشنبه با مسابقات گذشته تنها «رشید» نبودن مظاهری بود. دروازه‌بان استقلال نتوانست 2ضربه فنی و دقیق مهدی عبدی و وحید امیری را مهار کند و به ثمر رسیدن این 2گل در فاصله‌ای نسبتا کوتاه شیرازه آبی‌ها را از هم پاشاند؛ در غیراین صورت، اگر مظاهری این 2توپ را مهار می‌کرد، مثل همه بازی‌های قبلی سوژه تحسین رسانه‌ها می‌شد و تیمش نجات می‌یافت. مسئله اینجاست که یک دروازه‌بان همیشه نمی‌تواند در عالی‌ترین سطح در نقش منجی ظاهر شود. فکری زودتر از اینها باید اشکالات اساسی ساختار دفاعی را رفع می‌کرد؛ هرچند هنوز هم دیر نشده است.