معماری با شال سرخ

 جواد نصرتی
     
پرسپولیس خوش‎‌‎شانس بود که حضور استانکو در تیم ملی تبدیل به یک فاجعه شد؛ اخراج از تیم ملی، سرآغاز فصلی درخشان در تاریخ پرسپولیس بود، به روایت استانکو پوکله‎‌‎پوویچ. نخستین سرمربی خارجی تیم ملی بعد از انقلاب، در پی حذف حقارت‎‌‎بار تیم ملی در بازی‎‌‎های آسیایی هیروشیما اخراج شد. اندکی بعد، استانکو پرسپولیس را از یورگن گده تحویل گرفت. سرخ‎‌‎ها، بعد از دوران شکوه دهه60 با علی پروین، رنگ قهرمانی را ندیده بودند و در پنج‌سالی که لیگ سراسری فوتبال در کشور شکل گرفته بود، تماشاچی قهرمانی‎‌‎های استقلال و پاس و سایپا بودند. استانکو کاری را که در تیم ملی نتوانست انجام دهد در پرسپولیس انجام داد؛ یک تیم بازنده را به یک تیم قهرمان تبدیل کرد. تحولی که او در پرسپولیس ایجاد کرد، در موفقیت تیم ملی در سال‎‌‎های بعد هم اثر گذاشت. استانکو در دو فصل حضورش در تهران، دوباره قهرمانی را به سرخ‎‌‎ها یاد داد و دو سال متوالی با آنها قهرمانی جام آزادگان را جشن گرفت. نسل جدیدی از بازیکنان در تیم او اوج گرفتند و اسکلت تیم ملی ایران در جام ملت‎‌‎ها در سال1996و 1998 را تشکیل دادند. استانکو، بعد از دو فصل از پرسپولیس اخراج شد و پیش از مرگش در سال1397 در کرواسی، مدتی برای مربیگری در سپاهان به ایران برگشت اما هرگز روزهای او با سرخ‎‌‎های تهران تکرار نشد. استانکو، برای نسلی از هواداران پرسپولیس، ناجی غیرمنتظره‎‌‎ای بود که شکوه قهرمانی را دوباره برایشان زنده کرد. سرخ‎‌‎ها با استانکو، دوباره همان تیمی شدند که قهرمانی برازنده‎‌‎شان بود.