حال و روز ناگوار درکه

 عمید اطهری/ دکترای علوم پایه پزشکی
سال‌هاست که درکه زیبا و باطراوت، پناهگاهی برای من و امثال من است تا ساعاتی فارغ از هیاهوی شهر به طبیعت پناه ببریم.  متأسفانه در چند سال اخیر با بهت شاهدیم که درکه هم به‌طور فزاینده‌ای در حال زشت شدن است و ما هر هفته در مسیر خود، به‌خصوص از مبدا در میدان درکه تا ازغال‌چال، شاهد صحنه‌های تأسف‌بار و گاه کریه هستیم؛ صحنه‌هایی که با کمترین هزینه و تلاش قابل رفع‌اند ولی دریغ که هیچ نهاد و سازمانی برای بهبود این شرایط اقدام نمی‌کند.



1- 3 سال است کافه‌هایی که در حریم رودخانه بوده‌اند به بدترین شکل ممکن تخریب شده‌اند؛ بی ‌آنکه ضایعات و آوار تخریب را جمع‌آوری کرده باشند. این تخریب‌ها مناظر بسیار زشتی را در معرض نمایش گذاشته‌اند.




2- اغلب رستوران‌های مسیر بی‌هیچ ضابطه زیباشناختی و بدون رعایت ضوابط بهداشتی با بدسلیقگی تمام و نمایی زشت به‌کار خود ادامه می‌دهند.




3- چند‌ماه است که با هدف شناسایی و معرفی مسیر، تابلو‌های بسیار بزرگ و زیبایی طراحی و ساخته شده اما هنوز نسبت به نصب آنها اقدام نشده است. این تابلو‌ها هم‌اکنون در معرض تخریب، زنگ‌خوردگی و سقوط به داخل رودخانه قرار دارند.




4- مجموعه فرهنگی ورزشی امداد و نجات کوهستان بر بستری زشت از ضایعات ساختمانی قدعلم کرده و تقریبا در تمام طول سال بسته و غیرفعال است.  



5- بسیاری از درختان مسیر رودخانه شکسته و از ریشه در آمده و خشک شده‌اند.
 انتظار می‌رود مسئولان با رفع این مشکلات اجازه ندهند چهره طبیعت زیبا و قابل دسترس برای شهروندان پایتخت‌نشین بیش از این مخدوش شود.