دلشوره پای جام

بهروز رسایلی

پرسپولیس فقط 90 دقیقه تا رسیدن به بزرگ‌ترین ‌رؤیای تاریخش، قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا فاصله دارد؛ عنوانی که می‌تواند کلکسیون افتخارات سرخپوشان را کامل کند. با این همه اما، شمایل این روزهای پرسولیس هرگز شبیه تیمی نیست که در آستانه این افتخار مهم و تاریخی قرار دارد. پرسپولیس به‌صورت نقد و نسیه، بالفعل و بالقوه درگیر مشکلاتی است که می‌تواند بار دیگر آنها را در یک قدمی لمس رویا، ناکام بگذارد.

  چرا این فینال راحت‌تر است؟
این دومین فینال آسیایی پرسپولیس است، اما این بازی به چند دلیل مهم‌تر و آسان‌تر از مسابقه قبلی به‌نظر می‌رسد. نوبت قبلی پرسپولیس بعد از راهیابی به بازی نهایی، به نوعی از نظر روحی بابت این دستاورد تاریخی «اشباع» شد. شادی گسترده بازیکنان این تیم بعد از شکست دادن السد در نیمه‌نهایی نشان می‌داد پرسپولیسی‌ها از نظر انگیزشی به قله رسیده‌اند و ظرفیت روحی لازم برای پشت سر گذاشتن فینال را ندارند. این بار اما قرمزها باتجربه‌تر شده‌اند. فینال دیگر برای‌شان سورپرایز نیست؛ بلکه محلی است برای جنگیدن. مهم‌تر از همه اینها آنکه مسابقه نهایی قرار است به‌صورت تک‌بازی در غرب آسیا برگزار شود و دیگر خبری از قاره‌پیمایی و به هم خوردن «ساعت بدن» نیست. پس پرسپولیس روی کاغذ و بدون توجه به اسم رقیبش، فینالی آسان‌تر و جامی سهل‌الوصول‌تر در پیش دارد؛ البته اگر خودی‌ها بگذارند!

  دو به اضافه یک غایب قطعی
حتما می‌دانید که پنجره نقل‌وانتقالاتی سرخپوشان بسته است و آنها تا فینال اجازه اضافه کردن بازیکن به نفرات فعلی را ندارند. در چنین شرایطی دست‌کم غیبت 2 بازیکن پرسپولیس در بازی نهایی قطعی است. احسان پهلوان و وحید امیری به‌دلیل محرومیت قادر به حضور در فینال 29 آذر نیستند. عیسی آل‌کثیر هم فعلا جزو محرومان تلقی می‌شود؛ مگر اینکه تلاش باشگاه برای بخشودگی او به نتیجه برسد. عجیب اینکه هر سه بازیکن یادشده جزو عناصر هجومی و بسیار مهم سرخپوشان به شمار می‌آیند؛ نفراتی که غیبت‌شان می‌تواند ساختار تهاجمی پرسپولیس را به‌شدت با آسیب مواجه کند.
 
ریزش‌های احتمالی
در شرایط فعلی اما ممکن است نفرات دیگری هم از پرسپولیس جدا شوند. به‌عنوان مثال وضعیت بشار رسن روشن نیست. بشار اگر بهترین بازیکن غرب آسیا در مسابقات لیگ قهرمانان نبود، دست‌کم جزو 5 نفر برتر محسوب می‌شد. جدایی او قطعا می‌تواند به سرخپوشان آسیب بزند. رسن در میانه میدان بازیکن بی‌جانشین پرسپولیس است و دست‌کم تا زمان تنظیم این مطلب خبر قطعی مبنی بر بازگشتش به ایران برای شرکت در تمرینات وجود ندارد. گویا بوژیدار رادوشوویچ هم شرایط فسخ قرارداد را دارد. شاید الان به‌خاطر درخشش حامد لک ادامه حضور رادو حیاتی به‌نظر نرسد، اما چه‌کسی می‌داند 2‌ماه بعد شرایط فنی و فیزیکی لک چطور خواهد بود؟ داستان شجاع خلیل‌زاده را هم همه می‌دانید؛ بازیکن مهمی که تقابلش با باشگاه آشکار و عریان شده است. شجاع در قطر بسیار به پرسپولیس کمک کرد و جدایی احتمالی او خبر ناگواری برای یحیی گل‌محمدی خواهد بود. همه اینها در حالی است که هنوز تکلیف محمد نادری هم روشن نشده.
 
بحران روحی؟
داستان کشدار عدم‌پرداخت مطالبات برانکو هم باعث شده هراس از محرومیت، کسر امتیاز یا سقوط پرسپولیس، کل خانواده سرخپوشان را درگیر کند. پرونده برانکو و داستان‌های مشابه، برای پرسپولیس حکم بمب ساعتی را دارد که هر لحظه می‌تواند منفجر شود و البته تخمین دقیقی از خسارات آن وجود ندارد. تصور اینکه چنین مجازاتی پیش از فینال لیگ قهرمانان آسیا با عث لطمه روحی قرمزها شود، بسیار تلخ و دشوار است. به سامان کردن این پرونده‌ها، مهم‌ترین محک مدیران پرسپولیس محسوب می‌شود. شکست آنها در این مورد، هرگز قابل بخشش نخواهد بود.