درگذشت چرچیل ایران

در ماجرای 30 تیر 1331 مردم خانه احمد قوام که برای بار پنجم و با عنوان «کشتی‌بان را سیاست دگر آمد» به نخست وزیری رسید را غارت و تخریب کردند؛ خانه‌ای در خیابان قوام السلطنه که بعدها به عنوان شهدای سی‌ام تیر معروف شد. این خانه تاریخی از 1300 تا 1330 شمسی محل اقامت قوام السلطنه ملقب به حضرت اشرف بود و پس از آن به سفارت مصر واگذار شد. در زمان استقرار سفارت مصر در این ساختمان، گچ‌بری‌هایی به سبک اروپایی به بخشی از تالارهای طبقه اول افزودند که اگر دقت شود، پایین بخشی از گچ‌بری‌های این طبقه، پرچم مصر دیده می‌شود. پس از مصر، مدتی این خانه را در اختیار سفارت افغانستان گذاشتند و پس از آن به بانک بازرگانی واگذار شد تا اینکه در سال 1355 شمسی، دفتر فرح پهلوی این عمارت قاجاری را برای راه‌اندازی موزه خرید و امروز موزه آبگینه و بنیاد سینمایی فارابی در این خانه جای دارند.
قوام در سال 1334 درگذشت. او با اینکه سه بار ازدواج کرده بود، تنها یک پسر داشت. در ماجرای 30 تیر 1331، مجلس در ماده واحده‌ای همه اموال او را به نفع دولت مصادره کرد. در این مسئله مظفر بقایی و شمس قنات‌آبادی دو نماینده مجلس شورای ملی به عنوان طراحان توقیف اموال قوام مطرح بودند و بر همین اساس مجلس شورای ملی در روز 12 مرداد 1331، لایحه ضبط اموال قوام را با رای بیش از 90 درصد نمایندگان تصویب کرد. گفته می شود مصدق و دولتش مخالف این طرح بودند اما به دلیل شرایط خاص آن روزها قوام اساسا در مجلس حامی خاصی نداشت و یا اینکه کسی جرات نمی کرد به این طرح رای منفی دهد. قوام بعد از رخداد 30 تیر به خارج از کشور رفت و ماجراهای کودتا را در تبعید رصد می کرد. او بعد از کودتا بدون سروصدا به ایران بازگشت و مجلس در تاریخ 2 خرداد 1333 در ‌ماده واحده ای، قانون مصادره اموال احمد قوام را ملغی و کان‌لم‌یکن اعلام کرد. رضا حکمت رئیس مجلس شورای ملی این طرح را برای تصویب به مجلس سنا فرستاد  و در آنجا نیز تصویب شد تا وی در یک سال باقیمانده عمرش، حداقل اموال از دست رفته‌اش را بازپس بگیرد.
احمد قوام در تاریخ 31 تیر 1334، در سن 82 سالگی به علت سکته مغزی از دنیا رفت. این هم از طنزهای تاریخ است که او یک روز بعد از 30 تیر در سالگرد آن واقعه معروف از این دنیا رفت.