چوب خطت پر شده مربی!

شاید معادله‌ای که در ذهن سرمربی پرسپولیس وجود داشت این بود: «تهدید به استعفا می‌کنم، مردم هراسان می‌شوند، مدیریت نازم را می‌کشد و اوضاع به کامم می‌شود.» اما انتشار مصاحبه عجیب یحیی گل‌محمدی در محل تمرین پرسپولیس، انگار انبار باروت را منفجر کرد. ظرف مدت کوتاهی هزاران پست و کامنت و توییت در نقد رفتار احساسی، عجولانه و غیرمنطقی سرمربی سرخ‌ها به ثبت رسید. این سومین بار است که اقدامات یحیی در 2 هفته اخیر با واکنش‌های منفی و گسترده هواداران مواجه می‌شود. مرتبه اول اشتباهات فنی عجیب او در بازی حذفی با استقلال تردیدهایی در مورد این مربی به‌وجود آورد، مرتبه دوم فرافکنی و بهانه‌جویی‌اش بعد از باخت در همین بازی به مذاق مردم خوش نیامد و مرتبه سوم هم تهدیدش به استعفا مایه دردسر شد. درمورد این آخری، چند نکته داریم.
1ـ  در اینکه امثال رسول‌پناه برای اداره پرسپولیس آدم‌های «اشتباهی» هستند تردیدی وجود ندارد، اما آیا واقعا عملکرد مدیران پرسپولیس در نقل‌وانتقالات بد بوده؟ چقدر بد بوده؟ مگر می‌شود مهدی ترابی را نگه داشت؟ گفته می‌شود او پیشنهاد یک میلیون دلاری داشته و به‌دنبال آن از باشگاه درخواست دستمزد 19میلیارد تومانی کرده است؛ چنین بازیکنی را چطور می‌توان نگه داشت؟ نهایتش این است که اهمال رسول‌پناه موجب از کف رفتن سهم پرسپولیس در ترانسفر ترابی شده باشد که این مسئله هم ربطی به دغدغه‌های فنی یحیی ندارد. علیپور هم به وضوح سودای لژیونر شدن داشت. باشگاه بشار رسن را نگه داشته و حتی‌المقدور چند بازیکن با سلیقه کادرفنی جذب کرده است. حتی اگر ضعفی در نقل‌ونتقالات وجود داشته باشد، این نقصان تناسبی با این واکنش عجیب از سوی یحیی ندارد.
2ـ  هرگز، هیچ باشگاهی نتوانسته همه بازیکنان لیست اول سرمربی‌اش را جذب کند. مگر بقیه تیم‌ها بیکار نشسته‌اند که یک تیم هر اسمی، مربی‌اش روی کاغذ نوشت را جذب کند؟ بنابراین اگر ناراحتی یحیی از عدم‌جذب دانیال اسماعیلی‌فر یا رشید مظاهری باشد هم حق با او نیست. 2 ساعت قبل از گرد و خاک گل‌محمدی در تمرین پرسپولیس، فرهاد مجیدی هم در مصاحبه‌اش گفت اسم اسماعیلی‌فر را برای جذب به مدیران باشگاه استقلال داده بود. چه بسا تراکتور هم دانیال را می‌خواست، اما نهایتا او به سپاهان رفت، شاید چون راحت‌تر و بیشتر پول می‌داد. آیا یک مربی به چنین دلیلی باید زیر میز بزند و استعفا بدهد؟
3ـ  هر واژه یک وزن مشخص دارد و از یک حجم معین از ضریب نفوذ، برندگی و اثرگذاری برخوردار است. تکرار بیش از حد یک کلمه، طبیعتا منجر به کاهش تأثیر آن می‌شود. لیونل مسی امسال گفت از بارسلونا جدا می‌شوم و جست‌وجوی این خبر، با سبقت از کرونا رکورد گوگل را هم شکست. با وجود این اگر مسی سال آینده هم تهدید به جدایی کند، دیگر چنین بازتابی نخواهد داشت. بعد از یک تهدید به استعفا در زمستان گذشته و بعد از داستان پاک کردن تصاویر اینستاگرام، این سومین خیز یحیی برای جدایی از پرسپولیس است. پس نه‌تنها این موضوع کسی را نگران نمی‌کند، بلکه هواداران کلافه با جملات تند، به بدرقه‌اش می‌روند. یحیی خیلی زود همه بلیت‌هایش را برای ناز کردن سوزاند. چوب خط او بعد از کمتر از یک نیم‌فصل همکاری با پرسپولیس، کاملا پر شده است.
4ـ  و یک سؤال مهم؛ پرسپولیس و استقلال به‌خاطر ذات جذاب‌شان، در دل بحران زیست می‌کنند. حتی یک باخت معمولی هم در این تیم‌ها، بازتابی در حد فاجعه پیدا می‌کند. آیا یحیی با این قبیل رفتارها، مرد تاب آوردن در بحران‌ها هست؟ فراموش نکنیم او تقریبا همه عمر مربیگری‌اش را در تیم‌های متوسط و کم‌خبر پشت‌سر گذاشته، غیر از 3دوره؛ 6ماه در پرسپولیس لیگ دوازدهم که به فاجعه مهدوی‌کیا منجر شد، 6‌ماه در تراکتور لیگ هفدهم که موفقیت‌آمیز نبود و این مقطع اخیر در بازگشت به نیمکت سرخپوشان پایتخت. یحیی باید خیلی محکم‌تر از این حرف‌ها باشد. او فعلا موجی از تردید را درمورد خودش و آینده پرسپولیس به‌وجود آورده است.