هفته گذشته، سیدمحمد بطحایی، وزیر آموزش و پرورش استعفا کرد و پس از موج اولیه واکنشها که با هدف تحلیل دلایل استعفای بطحایی در فضای رسانهای منتشر شد، حالا نوبت به گمانهزنی درباره وزیر بعدی رسیده است.
افزایش تنش میان ایران و آمریکا در ماههای اخیر که به برخی تحرکات نظامی نیز منجر شد و شکلگیری ائتلاف ضدایرانی متشکل از آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی کشورهای عربی که با حمایت امپراتوری رسانهای، سعی در ترویج ایرانهراسی و معرفی کشورمان بهعنوان یک تهدید منطقهای و بینالمللی دارد، بحران منطقه غرب آسیا را تا حد فزایندهای به نقطه غیرقابل بازگشت نزدیک کرد.
وزیر بعدی آموزش و پرورش در 2سال آینده میباید نخست موضوع استقلال ذاتی و حرفهای آموزش و پرورش را در جامعه و برای مسئولان، سیاستگذاران و برنامهریزان تعریف و تبیین کند.
شیوه اعمال سیاست فشار حداکثری و همزمان اعلام آمادگی برای مذاکره از سوی آمریکا تاکنون بیفایده بوده است؛ این شیوه درباره کشورهای مختلف ازجمله کرهشمالی، ایران، مکزیک، کانادا و برخی کشورهای اروپایی و ناتو نیز صادق است.
در روزگاری که فروپاشی نظم سیاسی سنتی در جهان به امری متعارف و قابل پیشبینی تبدیل شده، شنیدن اخبار بحرانهای بیپایان میان واشنگتن و آنکارا اتفاق چندان عجیبی بهنظر نمیرسد.
12روز از تصمیم هولناک محمدعلی نجفی، برای قتل همسر دومش میگذرد و هنوز خیلیها باور ندارند او که به آرامش و متانت شناخته میشد مرتکب جنجالیترین جنایت سالهای اخیر شده باشد؛ حتی همسایههایی که شاهد 16ماه زندگی مشترک او و میترا استاد بودند.