مدتی پیش بخش کوتاهی از یک مستند در فضای مجازی پخش شد که در آن پرندهای باشکوه با پرهایی سپید در سر، چشمانی نافذ با گوشه چشمهایی قرمز و پاهایی پُرپَر و زیبا، به انتظار نشست تا روباه، گوشت شکار خود را بخورد و برود. بعد پرنده استخوان پایینتنه حیوان خوردهشده را برداشت، در بلندی پرواز کرد و استخوان را روی تختهسنگی انداخت تا تکه تکه شود، سپس پایین آمد و استخوان را درسته خورد.
این روزها سرخط بیشتر خبرها را که بگیریم به فضای مجازی و شبکههای اجتماعی میرسیم. یکی از اتفاقات خوب هفته گذشته که باز هم استارتش از فضای مجازی خورد انتشار فیلم شادی و پایکوبی سربازانی است که عضو گروه مارش هستند، اما فارغ از قواعد نواختن موسیقی نظامی، قطعه معروف و محبوبی از گروه موسیقی آریان را با طنازی و شوخی اجرا میکنند.
از دهه پرماجرای 60 برای آنها که آن روزها را به یاد دارند، خاطرات تلخ و شیرین زیادی باقی مانده اما برای جوانترهایی که در آن سالها هنوز به دنیا نیامده یا کودک بودند
اینکه ما در زندگیمان تغییراتی دادهایم، بر هیچکس پوشیده نیست. منظورم از تغییرات، مدل ماشین و فرش و وسایل خانه نیست، دارم درباره مدل زندگیکردن صحبت میکنم.
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .