صفحه درنگ روزنامه همشهری چهارشنبه 17 مرداد 1397

درخت حق دارد، کاغذ حق دارد فقط روزنامه‌نگار حق ندارد!

آستانه

کاغذ سطر نوشته حق دارد سفید بماند وقتی خوانده نمی‌شود، درخت حق دارد ایستاده بماند و تن به تبر ندهد وقتی کاغذنوشته باطل‌ترین بادبادک ایران است.

روزنامه‌نگارها از کجا می‌آیند؟

یک نفر چطور روزنامه‌نگار می‌شود؟ مسیر ورود به تحریریه و ماندگاری در آن چگونه است؟

دکه‌های شهر چه زمانی برچیده می‌شوند؟

قرار است فقط روزنامه و مجله بفروشند اما کو مشتری؟ نخستین رهگذری که رد می‌شود می‌گوید: «آقا آب تگری داری»؟ شیشه‌ای از درون یخچال در می‌آورد و به سمتش می‌گیرد.

روزنامه مستقل در ایران وجود ندارد

عبدالرسول وصال بیشتر از هر کسی با مشکلات مطبوعات دولتی و خصوصی دست‌وپنجه نرم کرده است. نام وصال در دولت‌های هفتم و هشتم با مدیریت روزنامه «ایران» بر سر زبان‌ها افتاد.

هیچ امیدی به آینده مطبوعات وجود ندارد

به عقیده من با توجه به وضعیت فعلی رسانه‌ها هیچ امیدی به آینده مطبوعات وجود ندارد. ممکن است مطبوعات در آینده بمانند اما بدون شک مانند انسان‌هایی که حیات نباتی دارند به زندگی خود ادامه می‌دهند.

بی چهره

عمر ستاره‌ها به سر آمد. اینطور به‌نظر می‌رسد که دیگر گلزار و رادان و مهتاب کرامتی هم نمی‌توانند نجاتمان بدهند. روزگاری بود که این چهره‌ها روی جلدها خوب می‌درخشیدند.

ما هنوز زنده‌ایم اما...

بهتر است از دهه هفتادی‌ها که قاعدتا الان یا خبرخوان هستند یا کم‌کم ترجیح می‌دهند دنبال اطلاعات خبری روز بروند، شروع کنیم.

عبور از خط قرمز مطبوعات

آخرین روزهای پیش از انقراض در تحریریه‌هاچگونه می‌گذرد؟

درنگ

ابتدا تمام پایگاه‌های خبری داخلی را باز کرده و خوب می‌چلانید. دقت کنید که هیچ سایتی از نگاه‌تان دور نماند.

چند درصد شانس زنده‌ماندن داریم؟

گمانه‌زنی‌هایی درباره آینده مطبوعات ایران که به‌نظر می‌رسد به انتها رسیده‌اند

روزنامه نگاری در ایران سال‌هاست که با مشکلات مختلف دست و پنجه نرم می‌کند؛ سرانه پایین مطالعه، محدودیت‌ها، نبود آزادی و توقیف ده‌ها روزنامه و مجله، بی‌توجهی به درآمدزایی این حوزه و حفظ استقلال و چندین مسئله دیگر باعث شده

PDF درنگ

روزنامه بنگارم یا...؟

هدف این گزارش، بررسی ارزش‌های مشاغل نبوده و نیست؛ تنها می‌خواستیم بررسی کنیم که با توجه به مجموع ساعات کاری و بیمه و حقوق دریافتی، خبرنگاران از چه مشاغلی اوضاع بهتری می‌توانند داشته باشند

خواب غول و غم نان

آدم‌های 70-60ساله، طوری می‌گویند«کافه نادری دهه‌های 40 و 50 را چه شد؟» که غم صدایشان آدم را می‌برد تا تابستان سال 1340 و نمی‌دانم چند.

منِ روزنامه‌نگار، به‌وقت ناچاری

نامربوط‌ترین جفت ممکن را پیدا کنید؛ روزنامه‌نگاری و...؟ چه؟ شاید اگر 20سال پیش این سؤال را می‌پرسیدند به‌جای نقطه‌ها، مشاغلی می‌نشست که دست به قلم‌ها راهی‌اش شده‌اند؛ پخش سیم‌پیچ دینام پیکان، شالیکاری، علم‌کردن یک آشپزخانه جمع‌و جور و... .