ضربان قلب سریع‌تر می‌زد و انگار در نفس کشیدن هیچ صدایی نباید بیرون بیاید. غباری که سنگر را پُر کرده بود تو را به یاد ارتفاعات مه‌گرفته خلخال می‌انداخت و در دم و بازدم غبار را به حرکت درمی‌آورد و تو، تلاش می‌کردی، تا هیچ حرکتی نداشته باشی.