نجیب‌الدین یک دست را حلقه کرده دور بازوی علاءالدین و دست دیگر را مشت کرده‌ تا آقای دکتر، سوزنش بزند. رگ اما دهن‌کجی کرده، دست‌های سوخته از آفتاب و به‌غایت لاغرش رگی برای شکار ندارد. تمام عضلاتش از ترس، منقبض است، چشم‌ها را ملتمسانه تنگ کرده که یعنی دیگر بس است. آقای دکتر اما در تقلای پیدا کردن رگ، سراغ بازوی دیگر می‌رود.