از پی مجوزگیری، انتشار و استقبال از آلبوم‎‌‎های «بی ‎‌‎داد» کار مشترک گروه‎‌‎های «عارف»، «شیدا» و محمدرضا شجریان، «آستان جانان» شامل قطعات اجرا‌شده در کنسرت شجریان و مشکاتیان و ناصر فرهنگ‎‌‎فر در سفارت ایتالیا -1362 و «گل صدبرگ» کار مشترک شهرام ناظری و هم‎‌‎نوازان، به سرپرستی جلال ذوالفنون، سال64 را می‎‌‎توان نقطه عطف پررنگی بر جریان غالب موسیقی پس از انقلاب معرفی کرد.

سال‎‌‎های نخست پس از انقلاب اسلامی، سال‎‌‎های آزادی‎‌‎های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی است؛ سال‎‌‎های گوناگونی صداها و حضور جریان‎‌‎های فکری و گروه‎‌‎ها و شخصیت‎‌‎های مختلف در عرصه عمومی. میل عمومی مردم به آگاهی از تغییراتی که دارد اتفاق می‎‌‎افتد و تولیدات فرهنگی و رسانه‎‌‎ای همه جریان‎‌‎ها و گروه‎‌‎ها، یکی از درخشان‎‌‎ترین دوره‎‌‎های تاریخ مطبوعات و کتاب را در ایران رقم می‎‌‎زند.