آینه‌های قاب‌نقره، حوض‌های فیروزه، همه پنجره‌ها و ابرها هر روز و هر روز به روایت تصویر تو می‌نشینند؛ تو که خواب‌ها و رویاهایت در هزارتوی دالان‌های تو‌درتو می‌رسد به عشق، به جنون؛ جنونی که بیدهای مجنون این دیار هر روز با عطر آن گیسوان خویش را به دستان باد می‌سپارند تا تو و همه خواهرانت را ستوده باشند.

هنوز هم خودش کار با روشن‌روان را بیشتر دوست دارد و می‌گوید همکاری با او برایش خاطره‌انگیز است و روحیه آرام و موسیقی روشن‌روان کاملا با سلیقه‌اش سازگار است. کار او را با کارهای قدیمی مقایسه می‌کند؛ با همان قطعه‌ها که مرتضی خان محجوبی می‌ساخت و جواد معروفی تنظیم می‌کرد، رهی معیری برای آنها شعر می‌گفت و بنان می‌خواند.