بیمارستان در التهاب کرونا

مرز بین سکوت در خیابان باقرخان در ضلع شمالی بیمارستان امام خمینی با ورودی اورژانس که در بزرگ آهنی آن کاملا باز است تنها چند قدم بوده و بعد از آن تنها التهاب به چشم می‌خورد و جنب و جوش رفت و آمد پزشکانی که اکثر آنها ماسک به‌صورت زده‌اند و برخی هم لباس‌های خاصی پوشیده و جلوی صورت‌هایشان را با محافظ‌های پلاستیکی پوشانده‌اند. اینجا در چهره مراجعه‌کنندگان اضطراب و استرس موج می‌زند.

عقربه‌های ساعت 10 دقیقه به نیمه شب را نشان می‌دهد؛ با ورود به حیاط بیمارستان و گذشتن از اتاقک نگهبانی نخستین چیزی که به چشم می‌خورد و توجه‌ها را جلب می‌کند جمعیتی حدود 20نفر است که در کنار یک کانکس در حیاط ایستاده‌اند و حدود 10نفر هم داخل کانکس پشت میز  پزشک صف شده‌اند. هر کسی وارد کانکس می‌شود باید تب‌سنجی شود. «نام، نام خانوادگی و سن» نخستین چیزهایی است که پزشکی که پشت میز کنار در ورودی نشسته از مراجعه‌کنندگان می‌پرسد و بعد همکار او که کنار میز ایستاده با گرفتن دستگاه الکترونیکی که کمی شبیه تفنگ در کنار پیشانی افراد، تب آنها را اندازه‌گیری می‌کند. «35.3»، «36»، «38»، «40» و...
اینجا تب نخستین راه فیلتر کردن همه کسانی است که با نگرانی نسبت به ابتلا به ویروس کرونا به بیمارستان امام خمینی مراجعه می‌کنند. هر فردی که تب بالای 38درجه داشته باشد از صف خارج شده و برای تشکیل پرونده به خارج از کانکس فرستاده می‌شود. پسر جوانی با ماسک آبی که روی صورت دارد وارد کانکس می‌شود و بعد از ثبت مشخصاتش تب او گرفته می‌شود و پزشکی که گان آبی رنگ به تن دارد و علاوه بر ماسک، جلوی صورتش را با محافظ پلاستیکی پوشانده، به همکارش می‌گوید: «40درجه» و رو به پسر جوان ادامه می‌دهد: «چند روز است مشکل داری؟» پسر جوان وارد حرف‌هایش می‌شود و جواب می‌دهد: «یک هفته است مریض هستم و فکر می‌کردم سرماخوردگی باشد، دکتر هم رفتم گفتن سرماخوردگی است ولی تب نداشتم اما از صبح تب و لرز دارم و حالا که خبرهای کرونا زیاد شده برای تست آمده‌ام.» شنیدن تب 40درجه صورت پسر را درهم می‌کند و افرادی که کنارش ایستاده‌اند هم یک قدم فاصله می‌گیرند. پزشک جوانی که مشخصات افراد را ثبت می‌کند به پسر جوان می‌گوید: برای تشکیل پرونده پزشکی و معاینه از سوی پزشک عفونی باید به ساختمان اصلی اورژانس برود.

در داخل کانکس هر مراجعه‌کننده‌ای که تب پایین‌تر از 38درجه داشته باشد را باید پزشک عمومی که پشت میز دیگری نشسته معاینه کند. در واقع اوست که تشخیص نهایی را می‌دهد و به افراد اعلام می‌کند که لازم است پرونده‌ای برای بررسی‌های بیشتر از نظر امکان ابتلا به ویروس کرونا و تست‌های تشخیصی صورت گیرد یا نه؟ 8نفر در نوبت ایستاده‌اند تا پزشک آنها را معاینه کند. پزشک جوان، زن خوش برخوردی است که با حوصله به همه سؤالات افراد پاسخ می‌دهد؛ سؤالاتی که بیشترشان از جنس ترس و التهاب نسبت به بیماری کروناست و پاسخ بیشتر آنها هم از سوی او این است: «نباید نگران باشید، شما خدا رو شکر علائم بیماری را ندارید فقط کمی آنفلوآنزا دارید که با استراحت کاملا خوب می‌شوید، داروهایی که نوشتم را مصرف کنید ولی اگر دچار تب بالا یا تنگی نفس و دردهای عضلانی شدید حتما مراجعه کنید.»

کانکسی که در نزدیکی ورودی اورژانس قرار داده شده، دائم از بیمار پر و خالی می‌شود و انگار حتی با گذشتن عقربه‌های ساعت از یک نیمه شب هم شرایط نمی‌خواهد آرام و قرار بگیرد. در این بین بیمار جوانی وارد می‌شود و قبل از اینکه پزشکی که تب‌سنجی می‌کند بخواهد حرفی بزند، می‌گوید: «برای کارم هفته پیش قبل از اعلام خبر کرونا رفته بودم قم؛ البته نشانه خاصی از بیماری ندارم اما خانواده اصرار دارند که تست کرونا بدهم.» با پخش شدن کلمه قم در کانکس چند نفری آرام از محیط خارج می‌شوند و تعدادی هم که در نوبت پزشک ایستاده‌اند به کنج کانکس پناه برده و به میز دکتر نزدیک‌تر می‌شوند. در این فاصله تب سنجی از این جوان انجام می‌شود و با اعلام عدد36؛ انگار موج آرامش به کانکس برمی‌گردد. زن جوانی که در کانکس ایستاده تا پزشک عمومی او را ببیند با پوزخند می‌گوید: «بابا این جوری که مردم تو این صف‌ها بیشتر کرونا می‌گیرند.» 

ثبت پرونده تا اورژانس
افرادی که برای انجام آزمایش کرونا به بیمارستان امام خمینی آمده‌اند بعد از کانکس 2گروه می‌شوند، عده زیادی با نظر پزشک راهی خانه می‌شوند و تعدادی هم (که نسبتشان به مراجعه‌کنندگان بسیار کمتر است) برای تشکیل پرونده به چادر بزرگی می‌روند که کنار در اورژانس برپا شده است و اینجاست که اطلاعات کاملی از فرد، محلی زندگی او، شرایط اولیه بیماری و... پرسیده می‌شود تا با چند برگه پرونده کاغذی، راهی بخش اورژانس شوند. اورژانس بیمارستان امام خمینی معمولا شلوغ است ولی این شب‌ها با توجه به اینکه رخت کرونا به تن کرده پرالتهاب‌تر از روزهای عادی است و در سالن‌ها و اتاق‌هایش دائم پزشکانی را می‌توان دید که در حرکت و تکاپو هستند. افرادی که با تشکیل پرونده به اورژانس می‌آیند ابتدا از سوی یک پزشک عفونی معاینه می‌شوند و اگر علائم بیماری در آنها حاد تشخیص داده شود مورد تست خون قرار می‌گیرند و به رادیولو‍ژی می‌روند تا عکس قفسه سینه آنها هم گرفته شود؛ مراجعه‌کنندگانی که بعد از همه این بررسی‌ها عکس رادیولوژی آنها وضعیت ریه‌ها را وخیم نشان دهد، به‌گفته یکی از افرادی که در اورژانس بیمارستان کار می‌کند، مورد مشکوک به بخشی که برای بیماران آماده شده منتقل می‌شوند تا منتظر باشند جواب آزمایش خون آنها بیاید. آزمایش خونی که حرف آخر را می‌زند؛ چی کسی کرونا دارد و چه‌کسی می‌تواند به خانه‌اش بازگردد.