بدرود آنا کارینا

آرش نهاوندی ـ روزنامه‌نگار

آنا کارینا، یکی از اسطوره‌های موج نوی سینمای فرانسه در ‌79سالگی به‌دلیل ابتلا به سرطان درگذشت. او همسر و بازیگر مورد علاقه ژان لوک گدار، کارگردان مشهور موج نوی سینمای فرانسه بود که در اغلب فیلم‌های وی بازی کرده بود. 
اهمیت این بازیگر دانمارکی – فرانسوی در سینمای فرانسه به‌حدی بود که درپی درگذشت وی فرانک ریستر، وزیر فرهنگ فرانسه، در اکانت توییتر این وزارتخانه به یاد آنا کارینا نوشت: امروز، سینمای فرانسه یتیم شد؛ چرا‌که یکی از اساطیر خود را از دست داد. 
آنا کارینا در سنین نوجوانی کشور خود، دانمارک را به مقصد پاریس ترک کرد و چندی بعد یکی از روزهایی که در خیابان
 شانزه لیزه قدم می‌زد، ژان لوک گدار او را دید. البته آنا کارینا در ابتدا به‌عنوان یک مدل کار خود را آغاز کرد و آشنایی با ژان لوک گدار، او را وارد عرصه سینما کرد. گدار قصد داشت نقش اصلی نخستین و مشهور‌ترین فیلمش «از نفس افتاده» (1959) را به او بدهد‌ که آنا کارینا به دلایل اخلاقی نپذیرفت. چند‌ماه بعد گدار به آنا کارینا نقش دیگری پیشنهاد کرد، اینگونه شد که آنا کارینا سرانجام در نخستین فیلم خود «سرباز کوچک»(1960) در نقش ورونیکا درایر بازی کرد. پس از آن آنا کارینا در اغلب فیلم‌های بعدی گدار بازی کرد و به‌ویژه او را با عنوان ستاره فیلم‌های گدار در دهه‌1960 می‌شناسند. در سال‌1961 آنا کارینای 21ساله با ژان لوک گدار 31ساله ازدواج کرد. فقط چند‌ماه پس از ازدواج این دو، آنا کارینا برنده جایزه خرس نقره‌ای بهترین بازیگر زن در جشنواره فیلم برلین به‌دلیل بازی در فیلم «یک زن، یک زن است»(1960به کارگردانی ژان لوک گدار) شد. اگرچه آنها 4سال بعد از یکدیگر جدا شدند، اما رابطه عاشقانه آنها همانند فیلم‌هایی که آن دو با هم ساخته بودند، برای همیشه در یادها ماند.
کارینا در سال‌2016 به مجله ووگ در این‌باره گفت: واقعا یک داستان عاشقانه خیلی بزرگی بود، اما برای من که دختر جوانی بودم، خیلی خسته‌کننده بود چرا‌که او به‌عنوان فیلمسازی خیلی مشهور به خیلی جاها می‌رفت.
آنا کارینا پس از جدایی از ژان لوک گدار در فیلم‌های کارگردانانی مانند ژاک ریوت، لوچینو ویسکونتی و تونی ریچاردسون، دوران موفقی از بازیگری را پشت‌سر گذاشت. در اوایل دهه‌1970 او به‌عنوان کارگردان نیز کارهایی انجام داد. او در اوایل دهه70 میلادی نیز 2فیلم کارگردانی کرد و همچنین در عرصه خوانندگی و نویسندگی فعال بود و رمان‌های زیادی به زبان فرانسه نگاشت. ازجمله رمان‌های وی می‌توان به «شهر طلایی» اشاره کرد.
 روزنامه نیویورک تایمز او را با عنوان یکی از زیبایی‌های بزرگ سینما و همچنین نماد ابدی موج نوی سینمای فرانسه توصیف کرده است.