یک نکته مثبت

محمد بلوری ـ  روزنامه‌نگار و پیشکسوت

ماجرای دادگاه شهردار اسبق تهران با بخشش متهم از سوی خانواده مقتول به سر آمد.
تمام نکات مربوط به این پرونده، تاسف‌آور بود. قتل یک انسان، دست زدن شخصی فرهیخته و با سواد به جرم بزرگی مانند قتل، بی‌مادرشدن یک نوجوان و...
تنها چیزی که در این میان به عنوان نکته‌ای مثبت به چشم می‌خورد بزرگواری اولیای دم و گذشت از گناه متهم و رهایی او از زندان و قصاص است.
زمانی جنبه‌های مثبت این بخشش پررنگ‌تر می‌شود که می‌شنویم گذشت خانواده مقتول در پی زد و بند مالی و مادی نبوده است.
کسانی که در این پرونده شاکی بودند، متشاکی را تنها به دلایل انسانی عفو کرده‌اند.
برای من که چنین اخباری را برای پی بردن به ریشه‌های اتفاق و آگاهی از واکنش جامعه، می‌کاوم و از انگیزه‌های مختلف برای رضایت‌دادن و گذشت از خطای متهمان آگاهم دخیل نبودن قصد و نیت مالی در عفو متهم این پرونده بسیار تحسین‌برانگیز است.
در موارد متعددی شاهد چنین بزرگواری‌هایی بوده‌ام و کسانی را می‌شناسم که فرزند یا یکی از عزیزانشان به قتل رسیده بود و صرفا برای رضایت خدا و تحت تاثیر ارزش‌های انسانی از خون عزیزشان گذشته‌اند.
اما مواردی را هم به یاد دارم که روند اخذ رضایت بی‌شباهت به نوعی داد و ستد نبوده است.
شخصا شاهد صحنه‌های تاثرآوری از چانه‌زدن برای بالابردن قیمت رضایت بوده‌ام.
کسانی را دیده‌ام که جدا از مبلغ دیه مبالغی را پیشنهاد داده‌اند و کسانی از طرف قاتل یا کسان مقتول مدت‌ها سر بالا و پایین کردن این مبالغ رفت و آمد و بحث و گفت‌وگو کرده‌‌اند.
انگار نه انگار که صحبت از مرگ و زندگی یک انسان است. وجود انسان محترم است و خون حرمت دارد.
قصاص یا دریافت دیه حق اولیای دم است و می‌توانند برای به دست آوردن یکی تلاش کنند یا از حق خود بگذرند اما با روحیه خریدار و فروشنده و با انگیزه داد و ستد در این باره صحبت‌‌کردن، نادیده‌گرفتن حرمت  خود و ارزش انسان‌هاست. به هر روی، چنان که گفتم این پرونده سراسر تلخی اگر پایان شیرینی داشته باشد، گذشت و مناعت طبع خانواده مقتول است و از صمیم قلب آرزو دارم روزی برسد که نه کسی که سهوا یا عمدا موجب مرگ کسی شده تصور کند می‌تواند با پرداخت پول از عواقب کارش رهایی یابد و نه کسی چنین رخداد تلخی را مستمسک کسب پول کند.