خبر: هیأت وزیران در اردیبهشت‌ماه سال‌جاری در مصوبه‌ای ابلاغ کرد، گندم مورد نیاز بخش صنف و صنعت (به غیراز نانوایان آزادپز، نانوایان حجیم و نیمه‌حجیم و کارخانه‌های نان صنعتی) با نرخ ۱۸۵۰ تومان عرضه شود اما هم‌اکنون گندم با 3نرخ متفاوت در سامانه فروش آرد سایر مصارف به فروش می‌رسد.
نقد: اقتصاد ایران سال‌هاست گرفتار نظام چندنرخی کالاها شده و تدابیر دولت‌ها هم نتوانسته رانت و فساد ناشی از این چند نرخی را پایان دهد. تعیین دستوری نرخ برای گندم تنها به زیان کشاورزان منجر می‌شود و درحالی‌که قیمت صادراتی گندم در آن سوی مرزها بیشتر است، خرید گندم به نرخ پایین‌تر در داخل مرزها توجیه ندارد. در این میان محمود حجتی، وزیر جهادکشاورزی می‌گوید: دولت از محل کمک‌های بلاعوض یارانه‌ای بیش از ۸۰ هزار میلیارد ریال برای تامین گندم اختصاص داده و دولت گندم را کیلویی ۱۷هزار ریال از کشاورزان خریداری می‌کند درحالی‌که با قیمت 6هزار و ۶۰۰ ریال در اختیار نانوایان قرار می‌دهد تا نان با قیمت ارزان به‌دست مردم برسد.
تردیدی وجود ندارد؛ گندمی که آرد می‌شود و با قیمت ارزان‌تر در اختیار نانوایی‌ها قرار می‌گیرد، در نهایت سر از انبار سایر مصرف‌کنندگان در خواهد آورد و تدبیر دولت هم نتیجه مطلوبی به همراه نخواهد داشت، جز رانت و فساد و البته زیان کشاورزان و اسراف یارانه‌های اختصاص یافته از بودجه عمومی دولت. حال پرسش این است که چرا دولت از مکانیزم بورس کالا برای کشف قیمت واقعی گندم تولیدشده کشاورزان بهره نمی‌برد و به تعیین دستوری نرخ گندم اصرار دارد، به راستی رانت ناشی از گندم چندنرخی به جیب چه کسانی می‌رود؟
رانت گندم چندنرخی به جیب چه کسانی می‌رود ؟
در همینه زمینه :
میادین