تولد آچه 2 سال بعد از سونامی

پریسا امیر قاسم‌خانی/خبرنگار

سال ۲۰۰۴ میلادی جهان شاهد اتفاق هولناکی بود. امواج سهمگینی در اقیانوس هند که ارتفاع آنها چندین متر می‌شد،  پس از وقوع زلزله به سمت ساحل شهر آچه در اندونزی حرکت کرد و در کمتر از چند دقیقه فاجعه سونامی اندونزی را رقم زد. در این فاجعه 450هزار نفر کشته شدند. اندونزی داغدار شد،  ولی متوقف نشد. بعد از حادثه سونامی بیش از 13میلیارد و 500میلیون دلار کمک مالی از 52کشور دنیا برای اندونزی جمع‌آوری شد. 2سال بعد فقط حدود 7میلیارد دلار به ساخت بیش از 140هزار واحد مسکونی در سراسر استان آچه،  هزاران کیلومتر جاده،  مدارس و بیمارستان‌های جدید اختصاص یافت. آچه بار دیگر متولد شد؛ قوی‌تر از قبل.
 به علاوه بخشی از بودجه برای آمادگی در برابر بحران احتمالی بعدی صرف شد؛ ازجمله اینکه آچه مجهز به سیستم هوشمند هشدار قبل وقوع زلزله شد. از طرف دیگر سونامی توانست به منازعات جدایی‌طلبانه بین شورشیان که برای چندین دهه انرژی دولت مرکزی اندونزی را صرف خود کرده بود،  پایان دهد. مسئولان اندونزی آچه درصدد برآمدند تا ابعاد این واقعه بسیار بزرگ را برای تمام مردم جهان به نمایش بگذارند. ماحصل تلاش آنها به مجموعه‌ای فرهنگی تحت عنوان «موزه سونامی» بدل شده است. وقتی وارد موزه سونامی می‌شوید ابتدا از یک دالان تاریک عبور می‌کنید. در طول مسیر صدای هولناک سونامی شنیده می‌شود و باران یکریز بر شما می‌بارد. لحظه‌ای بعد وارد سالنی می‌شوید که روی مانیتورهایش عکس‌های تلخی از سونامی و مردم اندونزی وجود دارد. در قسمتی از موزه ترانه‌ای غمگین نظرها را جلب می‌کند. این ترانه، لالایی بومی مادران شهر آچه برای کودکان است.
 پس از وقوع سونامی یکی از خوانندگان معروف اندونزیایی این موسیقی را برای همدردی با پدران و مادران داغدیده اجرا کرده است. در انتها شما شاهد پرچم 52کشور جهان هستید که روی سقف موزه ایستاده‌اند. در موزه تصویر کارت هویت مچاله شده زنی که در حادثه سونامی کشته شده بود،  یادتان می‌آورد که زندگی یک بازی کوتاه است.