مردی که دلش برای مردم می‌تپید

بهزاد مقدم | مشاور مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی

گاهی برای توصیف یک دوست هر آنچه بگویی واژه کم می‌آید. کلمات محو می‌شوند و هرچه فکر می‌کنی که چگونه رفیق دیرینه‌ات، همان رفیقی که از سال1361کنارش بودی را به‌معنای واقعی توصیف کنی درمی‌مانی. نمی‌دانی از خوبی‌ها بگویی، از رفاقت‌ها، از همدلی‌ها و یا دلسوزی‌هایش. 36سال همراهی و رفاقت را مگر می‌شود در چندین کلمه و جمله خلاصه کرد. اما باید گفت هرچند مختصر و کوتاه؛ از مردی که دلش برای مردم می‌تپید، عزمش را جزم کرده بود برای خدمت که معتقد بود ذکات علمی که دارد جز در خدمت به مردم و بیماران نیست. فردی که اگرچه از خانواده‌ای مرفه بود اما هرگز دست از یاری مردم نیازمند نکشید و تمام تلاش خود را در همه سال‌هایی که لباس مقدس پزشکی بر تنش بود به‌کار بست تا رنج کمتری بر دوش بیماران و خانواده‌هایشان باشد. او همواره دلش برای مردم و کشورش می‌تپید و همین خود بهانه‌ای بود برای حضور 6ساله‌اش در میدان جنگ. تعهد و اخلاق، خصوصیتی نهفته در ذاتش بود و بعد‌ها که در کسوت مدیرعامل تامین اجتماعی رخت خدمت به تن کرد به‌معنای واقعی نشان داد که هرآنچه بر عهده وی بگذارند به‌معنای واقعی و صادقانه خدمتگزار است. او تعهد و تخصص‌اش در رشته ارتوپدی را در هم آمیخت و هرجا که می‌توانست برای خدمت به مردم گام بردارد فروگذار نکرد و از تمام تواناهایی خود در راه خدمت به مردم استفاده کرد.

اعتقاد داشت بیماران همانند فرزندان هرپزشکی هستند و او نیز از این مهم مستثنا نیست با همین دید تمام هم و غم خود را برای بهبود شرایط بیماران به‌کار بست. او که صداقت و انسانیت در ذاتش بود و درنهایت اینکه برای صیانت از صندوق تامین اجتماعی و حفظ اموالی که به‌عنوان امانت در اختیار وی بود تلاش بسیار داشت و همواره از همه مردم و همراهان و دوستان یک درخواست داشت تا برایش دعا کنند که در راه سختی که پیش‌رو دارد شرمنده مردم نشود. بدون شک با رفتن اندوه بار و ناباورانه دکترنوربخش نه‌تنها خانواده و دوستان و همراهانش بلکه خانواده بزرگ تامین اجتماعی هم عزادار شده‌اند؛ برای فردی که از ابتدایی‌ترین ساعت‌های صبح تا پاسی از شب در این مجموعه تلاش می‌کرد و توانست بسیاری از کاستی‌ها و مشکلات به‌خصوص بازنشسته‌ها را رفع و رجوع کند و در نهایت هم در همین راه جان خود را فدا کرد. در نهایت افتخاری بر جمهوری اسلامی بود که چنین فرزندی را تربیت کرد و درود بر پدرو مادر و خانواده‌ای که چنین فرزندی را تحویل جامعه داد و بدون شک جای ایشان در بین ما خالی خواهد بود؛ مردی که هرگز به فکر خود نبود و مردم اولویت وی بودند. بدون شک مردم جای خالی وی را در روزهای آتی بیشتر احساس خواهند کرد.