ارزشش را دارد؟

مجتبی سارنگ

در دعوای جدید همه‌کاره فوتبال کشورمان جناب آقای کی‌روش با مربیان تیم امید کشور، ایندفعه نه‌تنها خودش وارد گود شده بلکه از کمک‌هایش هم کمک می‌گیرد. متأسفانه با وجود عدم‌نتیجه‌گیری‌های نه‌چندان منطقی تیم فوتبال بزرگسالان تحت رهبری ایشان به‌نظر می‌رسد حضور ایشان به‌قول آن صدراعظم معروف اگر برای فوتبال آب ندارد برای بعضی‌ها نان دارد. چند سال قبل که تیم خودش را برای بازی‌های جام‌جهانی قبلی آماده می‌کرد حقیر اشاره کردم که اگر ما بتوانیم از گروه خود صعود کنیم بعد از جام‌جهانی چند خیابان تهران را به نام آقای مربی باید سند بزنیم ولی چندان به این نکته توجهی نشد. 

اگر سری به آرشیو انتقادات و حملات آقای کی‌روش در طول مدت حضورشان در کشور بزنیم پی خواهیم برد که فقط مرحوم خواجه شیرازی از گزند نیش انتقادات ایشان مصون مانده است. باید اعتراف کرد که با وجود ادعای خیلی از دوستان که مدعی حضور مثبت ایشان برای تیم ملی فوتبال کشورمان هستند متأسفانه ایشان سیستمی را در تیم جا انداخته که دوست بسیار گرامی ما جناب اکبرآقا میثاقیان سال‌ها قبل آن‌ را به‌نام خود ثبت کرد و دفاع اتوبوسی نام نهاد. 

پس از خاتمه جام‌جهانی و به لطف گل به‌خودی دفاع مراکشی که سبب واریز 3 امتیاز بادآورده به‌حساب آقای مربی شد، ایشان پس از قهر و آشتی‌های مکرر وقتی که موقعیت خودش را تثبیت کرد، سهم‌خواهی و منت‌گذاری خود را مجدد آغاز کرده و همه شاهد اظهارنظرات کنایه‌آمیز و خود‌خواهانه ایشان هستیم. 

در هرحال بهتر بود قبل از انتخاب سرمربی تیم فوتبال امید از ایشان به‌عنوان متولی اصلی فوتبال کشور نظرخواهی می‌شد. نکته آخر خطاب به جناب آقای تاج و اینکه برادر محترم شما و رئیس قبلی فدراسیون که قطعا یک روح در 2 بدن هستید تمام تلاش خود را برای کسب جام‌ملت‌ها به منظور ثبت در کارنامه مدیریتی خود به‌کار گرفته و به‌شدت در برابر آقای کی‌روش قافیه را باخته‌اید. اما اگر این اتفاق بیفتد ارزش این همه تحقیر نهادهای فوتبالی کشور را دارد؟