پایتخت دوستی ادیان

فاطمه عباسی | روزنامه‌نگار

هویت شهرها را گاهی باید در تابلوهای راهنمای آن جست‌وجو کرد؛ آنجا که نام‌ها فراتر از یک آدرس خشک و خالی، حامل یک پیام فرهنگی عمیق می‌شوند. حضور نام «حضرت مریم(س)» در نقشه متروی تهران که مدتی است مسافران با آن خو گرفته‌اند، دقیقا همین کارکرد را دارد. اینجا دیگر فقط یک توقفگاه در خط۶ نیست؛ بلکه تبلور عینی دیپلماسی شهری و احترام متقابل در عمق خاک تهران است. وقتی مسافران از واگن‌ها پیاده می‌شوند و چشم‌شان به تابلوی زرد رنگی می‌خورد که نام مادرحضرت مسیح(ع) را یدک می‌کشد، بی‌واسطه با مفهوم «تهران؛ شهر همه ادیان» روبه‌رو می‌شوند. این ایستگاه که درست زیر سایه صلیب‌های کلیسای سرکیس مقدس قد علم کرده، جدیدترین روایت پایتخت از همزیستی مسالمت‌آمیز است؛ روایتی که می‌گوید تهران در لایه‌های پنهان و پیدای خود، وامدار تمام شهروندانش است. حالا که تقویم به روزهای پایانی ماه دسامبر رسیده و زنگ آغاز سال ۲۰۲۶ میلادی به صدا درآمده به بهانه همین همسایگی شیرین و زادروز پیامبر صلح  می‌خواهیم در جغرافیای مسیحی تهران پرسه بزنیم و ببینیم کدام نقطه از پایتخت از کلیساهای تاریخی و آرامستان‌های خاموش تا محله‌های ارمنی‌نشین و ویترین‌های پرزرق ‌و برق، روایتگر همزیستی مسالمت‌آمیز و دیرینه مسیحیان در این شهر هستند.‌