جامعه امروز
کسی مراقب دست کارگران نیست
یک پژوهش جدید نشان میدهد که بیشترین صدمات جسمی کارگران مربوط به نقص و قطع دست است
محمد سرابی | روزنامهنگار
آسیب دیدگی «دست» بخش زیادی از صدمات جسمی کارگران در محیط کار را تشکیل میدهد که منجر به نقص استفاده از انگشتان، مچ و سرانجام از کارافتادگی کامل کارگر میشود. آمار قابلاتکایی در این زمینه وجود ندارد تا بدانیم سالانه چند کارگر بهدلیل اینکه دیگر نمیتوانند از دستشان استفاده کنند از کسب معیشت عقب میمانند. توجه نکردن به همین نکته ایمنی باعث شده است که بافت و پارچه دستکشها با نوع کار کارگاهها تناسب نداشته باشد. گویی نه تولیدکننده دستکشها و نه کسانی که از آنها استفاده میکنند دراینباره دغدغهای ندارند.
در اختتامیه هفته پژوهش وزارت کار یکی از محققان و همینطور وزیر کار با اشاره به این موضوع از کمبود همکاری میان دانشگاهها و صنعت سخن گفتند. مصطفی پویاکیان، پژوهشگر ایمنی با ارائه تحقیقی که انجام داده بود، گفت: «در یک صنعت شیشه، متوجه شدیم که میزان بریدگیهای دست خیلی زیاد است و منسوجات دستکشها هم نمیتوانند از این خطر جلوگیری کنند. از طرف دیگر، کارفرماها هم برای استفاده از منسوجات استاندارد در مضیقه مالی هستند. هرچه جلوتر رفتیم دیدیم که در حوزه ایمنی آنقدر به فوتیهای ناشی از کار توجه میکنیم که شاید از سیاستگذاری درباره ایمنی دست غافل شدهایم. آسیبدیدگی دست موجب ازکارافتادگی موقت و دائم میشود که هم هزینههای درمان و هم پرداختهای از کارافتادگی را بیشتر میکند.»
او با تأکید بر لزوم ساخت دستکشهای ایمن بیان کرد: «حدود 25تا 30درصد کشور جزو نیروی کار فعال هستند و بقیه جمعیت از آنها ارتزاق میکنند. آسیبهای دست بین 30تا 40درصد از کل آسیبهای ناتوانکننده و پرهزینهترین حوادث کار در سطح جهان هستند. درصورتی که بتوانیم برنامه ایمنی دست را اجرا کنیم تا 60درصد این حوادث کاهش مییابد.»
پویا کیان گفت:« در این زمینه دسترسی کافی به دادههای ملی و حتی دستگاههای لازم برای آزمایش مواد و منسوجات نداریم.»
وزیر تعاون، کار و رفاه که در انتهای این همایش سخنرانی کرد با تأیید کمبود ارتباط بین پژوهش و صنعت گفت:«من این را دیدهام که وقتی یک مدیر بخواهد تغییری در کفش و کلاه ایمنی ایجاد کند نیازمند صبر، هماهنگی و پیچیدگی زیادی است. افرادی که در بخش اجرایی هستند فرصت کافی برای بررسی مسائل و گاهی اوقات به تغییر اعتقادی ندارند.» احمد میدری با اشاره به پژوهش ارائه شده در زمینه دستکش ایمنی تأکید کرد:« یک مدیر اگر بخواهد ایمنی دستکشها را ارتقا دهد، باید با صنعت نساجی مذاکره کند و فکر تامین مالی باشد. در نتیجه مشکل را به دانشگاه منتقل یا از یافتههای آنها استفاده نمیکنند.»
مروری بر پژوهشهای کارگری برگزیده
مجید صیرفی| در بررسی پروندههای طرح دعوی کارگر علیه کارفرما متوجه شدیم کارگرانی که در زمان کوتاهی طرح دعاوی زیادی مطرح کردند به 2دسته اصلی تقسیم میشوند. کسانی که در مدت کمتر از ۹۰ روز بیش از ۵ شکایت مطرح کردند بیشتر متقاضیان بازگشت بهکار بودند؛ درحالیکه کارگرانی که در یک هفته بیش از ۵ شکایت ثبت کرده بودند، قصد تغییر عنوان شغلی را داشتند؛ آنها نام تمام کارگاههایی را که در طول سالهای قبل در آنها مشغول بودند، در شکایتهای جداگانه میآورند تا سابقه خود را از کارگر ساده تغییر دهند.
زهرا معماریانپور| بیمه تکمیلی صندوق بیمه بازنشستگان کشوری ناکارآمد بوده و حالا موضوع بیمه اکمل مطرح شده است. پرداخت بیمهتکمیلی از جیب برای بازنشستهها زیاد است که گاهی بهصورت فرانشیز ۳۵درصدی در میآید. برخی خدمات هم نیاز به مراجعه مکرر به مراکز درمانی دارند که از بیمه تکمیلی خارج میشوند. برای رفع همه مشکلات، بودجه مورد نیاز حدود ۴۷همت برآورد میشود که بسیار زیاد است. انتقال به مراکز درمانی تکمیلی به دستگاه بیمهکننده اصلی نه صندوق و ایجاد نوعی بیمه تکمیلی پلکانی براساس وسع مالی بازنشسته 2جایگزین برای حل بیمه تکمیلی است.
