بایرن و پاریس قهرمان شدند

سری‌آ و بوندس‌لیگا هفته اول خود را سپری کرده‌اند و لالیگا، لیگ یک و لیگ برتر، هفته دوم را. در آلمان و فرانسه به‌طور قطع از همین حالا می‌توان پیش‌بینی کرد که بایرن و پاری‌سن‌ژرمن دوباره قهرمان می‌شوند. در لیگ‌های دیگر قضیه کمی پیچیده است. بیایید پیش‌بینی و تحلیل کنیم.


آرسنال قهرمان می‌شود! درست است که ناف توپچی‌ها را با نایب‌قهرمانی بریده‌اند اما با این ترکیبی که این فصل در اختیار دارند، چیزی غیراز قهرمانی به آنها نمی‌آید. آرسنال هفته‌اول را با پیروزی در زمین منچستریونایتد در یک بازی چرک آغاز کرد و سپس نوبت پیروزی 5بر صفر مقابل لیدز تازه‌وارد رسید. آرتتا به‌قدری در هر پست بازیکن دارد که هر چیزی غیراز قهرمانی، بی‌عرضگی او را نشان می‌دهد. مدعی بعدی چلسی است که با فتح جام‌جهانی باشگاه‌ها و لیگ کنفرانس و کسب سهمیه لیگ قهرمانان اعتماد‌به‌نفس و اعتباری ویژه به‌دست آورده است. ده‌ها بازیکن در اردوی چلسی هستند و انزو مارسکا یک فوتبال زیبا را از هر 11بازیکنی که به زمین بفرستد، می‌گیرد و تیم قابلیت آن را دارد که 4ترکیب مختلف مقابل حریفان بچیند.
مدعی بعدی منچسترسیتی است. آنها در بدترین فصل‌شان هم که واقعا بد بازی می‌کردند، سوم شدند. گواردیولا از زمستان گذشته به این‌سو تقریبا به اندازه یک تیم، بازیکن جدید خریده است. دی‌بروینه، گریلیش و یکی دو نفر دیگر رفته‌اند. خریدها کم بود، دوناروما هم قرار است بیاید. با یک دروازه‌بان شش‌دانگ مثل او، حتی فکر کردن به قهرمانی هم کاری بیهوده نیست. آرسنال و چلسی چنین دروازه‌بان‌هایی ندارند، شرط لازم برای قهرمانی، داشتن یک دروازه‌بان عالی است و با ادرسون و ترافورد نمی‌شود قهرمان شد. سیتی در هفته دوم طبق معمول به تاتنهام باخت و این تیم را هم مدعی کرد. تاتنهام که طلسم جام نگرفتن را در لیگ اروپا شکسته، با سرمربی جدیدش –توماس فرانک- که از برنتفورد آورده، در قامت یک مدعی نشان داده است. حمله آنها به سهمیه‌های لیگ قهرمانان است. تاتنهامی‌ها در حالت عادی پنجم می‌شوند اما شاید این فصل رده بالاتری هم برای آنها در دسترس باشد.
لیورپول، مدافع عنوان قهرمانی به‌اندازه فصل قبل خوب نیست. ژوتا در تصادفی درگذشت، لوییس دیاس به بایرن و داروین به الهلال و آرنولد به رئال‌مادرید رفته‌اند، اما بازیکنان گران‌قیمتی جذب شده‌اند، مثل فلوریان ورتس، اکیتیکه، فریمپونگ، کرکز و احتمالا یک مهاجم دیگر. صلاح هم مثل همیشه هست. اما با توجه به عمق ترکیب تیم‌های مدعی دیگر، شانس لیورپول برای قهرمانی کمی کمتر است.
منچستریونایتد که نشان داده  داخل بازی نیست. با اینکه آنها 225میلیون یورو پول بی‌زبان را برای خرید 3مهاجم 10-12میلیونی مثل ششکو، کونیا و امبوما هزینه کرده‌اند، ولی به جایی نمی‌رسند. یونایتدی‌ها هفته اول ناسزاوارانه مقابل آرسنال شکست خوردند اما خوشحال بودند! هفته دوم از پس فولام هم برنیامدند. این تیم اصلا هافبک ندارد. کاسمیرو در سن بازنشستگی است، اوگارته در حد تیم‌های لیگ برتر پرتغال هم نیست و حتی از پس دادن یک پاس کوتاه هم برنمی‌آید. کوبی ماینوی جوان و محصول آکادمی باشگاه، مورد اعتماد روبن آموریم نیست. برونو فرناندز که مقابل فولام پنجمین پنالتی‌اش را در لیگ برتر خراب کرد، در هر بازی فقط برای دقایقی خوب است. برای خرید میسن ماونت 70میلیون یورو پول حرام شده، اما 3سال است که فوتبال او به پایان رسیده. روبن آموریم در 29بازی با یونایتد در لیگ برتر فقط 28امتیاز کسب کرده که از فاجعه هم فراتر است. او نمی‌تواند این تیم نفرین‌شده را درست کند و ابزار کافی هم برای این کار ندارد. غیراز خط هافبک که خالی است، این تیم دروازه‌بان درست و حسابی هم ندارد. بایندیر، دروازه‌بان ترکیه‌ای انگار در عمرش دروازه‌بانی نکرده و‌ هنگام ارسال‌ها و کرنر مثل کسی می‌ماند که دارد فیلم ترسناک تماشا می‌کند. به‌قدری دروازه منچستر برای بایندیر گشاد است که انگار کسی داخل چارچوب نیست. اونانا کمی از او بهتر است اما به‌قدری اشتباه دارد که در بزنگاه‌ها تیم را به باد فنا می‌دهد. منچستر در بهترین حالت می‌تواند در رده ششم تا هشتم جدول قرار بگیرد.


پاری‌سن‌ژرمن پس از لغزش در فینال جام‌جهانی باشگاه‌ها(شکست 3بر صفر از چلسی) و برد ناحق در ضربات پنالتی سوپرجام اروپا مقابل تاتنهام، تا حدی افت کرده است، با این حال داخل خاک کشور، حریفی برای خودش نمی‌بیند. 2پیروزی یک بر صفر ناپلئونی مقابل تیم‌های آنژه و نانت در حالی برای این تیم به‌دست آمده که تیم‌های حریف برای اولین‌بار در تاریخ، هیچ شوتی به سمت دروازه پاریسی‌ها نزدند. تیم‌های لیون و استراسبورگ هم 6 امتیازی هستند اما فعلا بگذارید سرشان گرم باشد. پاریس با اختلاف زیاد قهرمان می‌شود. حتی ستاره‌های مربی فوق‌العاده‌ای مثل دی‌زربی در مارسی هم نمی‌توانند خطری برای قهرمانی پی‌اس‌جی ایجاد کنند.


بایرن‌مونیخ هفته اول را با پیروزی 6 بر صفر بر یکی از رقبای سال‌های اخیر خودش یعنی لایپزیش آغاز کرد. در این بازی اولیسه 2گل زد، لوییس دیاس یک‌گل و هری کین هت‌تریک کرد تا تعداد گل‌هایش (66) برای بایرن‌مونیخ از تعداد بازی‌هایش (65) برای این تیم بیشتر شود. با رفتن ژابی آلونسو از لورکوزن به رئال‌مادرید و آمدن دانشمندی به نام اریک تن‌هاخ که از تیم جوانان یک باشگاه برزیلی هم می‌بازد، بایر لیگ را با شکست خانگی مقابل تیم هوفنهایم آغاز کرد و عملا از کورس رقابت خارج شده است. این تیم ستاره‌هایی مثل فلوریان ورتس و فریمپونگ(لیورپول)، ژاکا (ساندرلند) و یوناتان تاه (بایرن) را از دست داده و پول این انتقال‌ها را در اختیار تن‌هاخ گذاشته تا یک‌سری بازیکنی که فقط خودش می‌شناسد، بخرد. لورکوزن هیچ شانسی برای قهرمانی ندارد. دورتموند هم هفته اول را با تساوی 3-3در زمین سن‌پائولی آغاز کرد. هدف آنها هم قهرمانی نیست، می‌خواهند آن بالاها باشند و در لیگ قهرمانان هم تا مراحلی بالا بروند و اگر شد در تابستان بعدی چند بازیکن به باشگاه‌های بزرگ اروپایی قالب کنند. بعید است اینتراخت که این همه ستاره از دست داده یا اشتوتگارت و لایپزیش بتوانند با بایرن رقابت کنند.


رئال و بارسا هر دوبازی نخست خود را بردند. بارسا در هفته اول تیم 9نفره مایورکا را شکست داد اما فلیک از بازی تیمش راضی نبود. بارسا هفته دوم هم در همان نیمه‌اول 2گل از لوانته عقب افتاد و در وقت اضافه پایان بازی برای گل به‌خودی بازیکن حریف صبر کرد تا 3بر 2برنده شود. رئال‌مادرید هم این هفته با 2گل امباپه و یک‌گل وینیسیوس 3بر صفر تیم اویدو را که پس از نزدیک به 2‌دهه‌و‌نیم غیبت به لالیگا برگشته شکست داد، بعد از پیروزی خفیف یک بر صفر در هفته اول مقابل اوساسونا. در لالیگا که 18تیم 11نفره دفاع می‌کنند، کار بارسا و رئال به یک اندازه سخت است. رئال با سرمربی جدیدش که از آنچلوتی و زیدان تاکتیکی‌تر است، باید راهی برای باز کردن لایه‌های متعدد دفاعی تیم‌هایی که به‌اصطلاح «لو بلاک» و پرس از پایین بازی می‌کنند، پیدا کند. اگر وینیسیوس و رودریگو مثل قبل باشند، مشکلی نیست اما آنها با خود واقعی‌شان فاصله دارند. برای همین همه بار گلزنی روی دوش امباپه است که 3گل در 2بازی زده. در بارسا خلاقیت را یامال به تیم اضافه می‌کند تا تیم از اتوبوس‌های حریفان رد شود. در کل در لالیگا رقابت بین همین 2تیم خواهد بود. بارسا به‌خاطر اعتماد به نفسی که پیدا کرده و بی‌رحمی بیشتری که نسبت به رئال مقابل حریفان دارد، بخت نخست قهرمانی است. اتلتیکومادرید هم برای تماشا آمده است. تیم دیگو سیمئونه با آن همه خرید تازه، از 2بازی ابتدایی لیگ تنها یک‌امتیاز به‌دست آورده است. بیلبائو هم می‌تواند رقابت کند، اما برای کسب رتبه سومی.


در این لیگ واقعا چیزی مشخص نیست. ناپولی کونته را دارد که فصل قبل برای قهرمانی این تیم کافی بود. تیم آنها امسال تقویت شده‌ است و حالا کوین دی‌بروینه را هم دارند و باز هم بخت نخست قهرمانی محسوب می‌شوند. تنها مشکل این است که مثل فصل گذشته فارغ از بازی‌های اروپایی و متمرکز روی لیگ نیستند. آنها باید بخشی از انرژی خود را در لیگ قهرمانان هم بگذارند.
آث‌میلان آلگری را برگردانده و لوکا مودریچ را هم جذب کرده تا این بازیکن در آستانه 40سالگی به پیرترین بازیکن تازه‌وارد تاریخ سری‌آ تبدیل شود. میلان هفته اول 2بر یک از تیم کرمونزه کام‌بک خورد و باخت. کدام مدعی قهرمانی را سراغ دارید که مقابل تیمی با چنین نامی شکست بخورد؟ 
اینترمیلان به‌خاطر ترکیب یکدست و بازیکنانی که سال‌ها کنار هم بازی کرده‌اند، هنوز بخت اول شدن است. مشکل اینجاست که میانگین سنی تیم بالاست و آنها سیمونه اینتزاگی، سرمربی موفق خود را که 2نایب‌قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا را برایشان آورده است، از دست داده‌اند و با کریستین چیوو شاید فعلا نتوانند در قامت مدعی اصلی ظاهر شوند. یوونتوس هم چون مربی بزرگی ندارد و ایگور تودور را از تیم‌های پایه به خدمت گرفته، نمی‌تواند شانسی فراتر از 2-3فصل اخیر داشته باشد. آاس‌رم با گاسپرینی حرف‌هایی برای گفتن خواهد داشت، اما جام برای آنها فعلا زود است.
با این اوصاف پیش‌بینی می‌شود در آلمان، فرانسه، اسپانیا و ایتالیا قهرمان‌ها تکراری باشند. اما همه جذابیت فوتبال به این است که پیش‌بینی‌پذیر نیست. ببینیم چه پیش می‌آید.