مأموریت محال

دنیای عجیبی است؛ اوایل فصل گذشته گروهی از هواداران پرسپولیس داشتند خرخره گاریدو را می‌جویدند که چرا به یاسین سلمانی بازی نمی‌دهد، حالا اما با انتشار خبر تمدید قرارداد سلمانی، خیلی از همان جماعت به ملامت باشگاه پرداخته‌اند که چرا چنین بازیکنی باید در تیم باقی بماند، پول نجومی بگیرد و برای خودش خوش بگذراند؟ حق هم با آنهاست، چرا که عملکرد سلمانی در طول این سال‌ها و مخصوصا از میانه‌های فصل گذشته که با رفتن گاریدو فرصت به او رسید، به‌شدت ناامیدکننده بوده است. مسلم است که یاسین دل به‌کار نمی‌دهد. حتی عضلات بدن او هم شبیه فوتبالیست‌ها نیست. بنابراین بسیاری تصور می‌کنند ادامه حضور این بازیکن در بالاترین سطح باشگاهی کشور ناممکن است و فایده‌ای برای تیم‌هایش ندارد. با این حال قرارداد سلمانی تمدید شده و امروز می‌شود احیای او را سخت‌ترین و چه بسا ناممکن‌ترین ماموریت وحید هاشمیان روی نیمکت پرسپولیس به شمار آورد.

   چرا ماند؟
با وجود عملکرد بسیار ضعیف سلمانی در فصل گذشته، باشگاه احتمالا دلایلی برای حفظ او داشته است که ازجمله به سن و سال این بازیکن مربوط می‌شود. حقیقت آن است که در تیم پیر فعلی، سلمانی 23ساله از معدود بازیکنان جوان به شمار می‌آید که اگر بالاخره تن به‌کار بدهد و به ثبات برسد، می‌تواند شرایط دشوار فعلی را تعدیل و کمی طراوت به تیم تزریق کند. از سوی دیگر مطابق قوانین سازمان لیگ، حفظ سلمانی سهمیه بازیکنان بزرگسال پرسپولیس را اشغال نمی‌کند، چرا که او از قبل در این تیم حضور داشته و در فهرست بازیکنان زیر 25سال قرار می‌گیرد. نکته بعدی اینجاست که سلمانی در فهرست مازاد اسماعیل کارتال هم نبود و همان زمان گفته می‌شد سرمربی ترکیه‌ای امیدوار است این بازیکن با پشت سر گذاشتن تمرینات مطلوب بدنسازی در پیش‌فصل، به چرخه نفرات مفید برگردد. در نهایت به‌احتمال فراوان در این مورد از هاشمیان هم نظرخواهی شده و تمدید قرارداد سلمانی، منطقا نمی‌تواند بدون تأیید وحید صورت گرفته باشد.

   هاشمیان چه می‌کند؟
همانطور که قبلا هم گفته شده، مربیان مختلف یاسین سلمانی در مقاطع گوناگون از به راه آوردن این بازیکن و شکوفا کردن او ناامید شده‌اند. نخستین نفر محرم نویدکیا بود که خودش می‌گوید حتی برای تشویق یاسین تا تهران هم آمد و با دراگان اسکوچیچ جلسه گذاشت تا سلمانی جزو فهرست تیم ملی باشد، اما یاسین کاری کرد که همین محرم، اواخر دوران حضورش در سپاهان او را حتی در فهرست 18نفره تیم هم قرار نمی‌داد. عین این داستان در سپاهان ژوزه مورایس هم رخ داد. در پرسپولیس، گاریدو شدیدترین فشارها را بابت عدم‌استفاده از سلمانی تحمل کرد، اما فقط یک جمله می‌گفت: «حضور در زمین پاداش بازیکنان پرتلاش است.» کریم باقری در دوران کوتاه کارش، یاسین را فیکس کرد و گفت: «دیگران به اندازه کافی بازی کرده‌اند و حالا نوبت سلمانی است»، اما خودش هم به سرعت پشیمان شد و یاسین را به جایی برگرداند که بیشتر ایامش را آنجا گذرانده؛ روی سکو! در عین ناباوری، همین سناریو مو به مو در دوران اسماعیل کارتال هم تکرار شد تا سرانجام همه بفهمند اشکال از فرستنده است، نه گیرندگان! حالا وحید هاشمیان آخرین نفری است که باید با این استعداد بی‌انگیزه و رها شده کلنجار برود. آیا او موفق خواهد شد کاری را انجام بدهد که آن همه آدم از عهده‌اش بر نیامدند؟ خیلی زود روشن می‌شود!