وداع ناخواسته
لوکا مودریچ شایسته پایانی حماسی بود
در دنیای پرزرق و برق فوتبال مدرن، جایی که وفاداری به‌ندرت از عمر قراردادها فراتر می‌رود، لوکا مودریچ همچون تندیسی از شکوه بی‌ادعا ایستاد. مردی که با هر دریبل آرام، هر پاس ناب و هر تلاش خستگی‌ناپذیر، نه‌تنها 13سال طلایی رئال‌مادرید را رقم زد، بلکه تعریف «کلاس» را در فوتبال بازنویسی کرد. امروز باشگاهی که او با خون دل به اوج رساند، با تصمیمی سرد و حسابگرانه، صفحه پایانی حضور او را ورق زد؛ بی‌آنکه بویی از شکوه شایسته یک خداحافظی حماسی به مشام برسد.
این همان کاری است که پرافتخارترین باشگاه تاریخ فوتبال با اسطوره‌های خود می‌کند. نخبه‌کشی در ذات آنهاست. همه ستاره‌ها روزی از سوی هواداران رئال هو شده‌اند و وقتی تاریخ مصرف‌شان رو به پایان بود، باشگاه، آنها را زودتر منقضی کرد. برای کسی که در 39سالگی هم هر وقت پا به ورزشگاه‌های دشمن می‌گذارد، حتی رقیبان برایش به پا می‌خیزند، اندکی احترام لازم بود. از آن سوی دنیا تا ورزشگاه‌های پرغوغای لالیگا، احترام به او نه یک انتخاب، که ضرورتی اخلاقی بود.
شاید لوکیتا هم مثل زیدان و تونی کروس وقتی باشگاه به او نیاز داشت، باید می‌رفت. او حاضر بود با کاهش حقوق و نقش نیمکت‌نشینی، یک فصل دیگر ادامه دهد و سپس با پیراهن رئال خداحافظی کند، نه برای جمع کردن مدال، که به عشق همان پیراهنی که روزی با آن تاریخ‌ساز شد. اما رئال‌مادرید، در چرخه بی‌امان نخبه‌کشی خود، حتی این فرصت را نیز از او دریغ کرد.
چه‌کسی باور می‌کند که آخرین تصویر مودریچ در برنابئو، نه در آغوش گرم تماشاگران، که در سکوت خبری یک بیانیه خشک باشگاهی محو شود؟ او که با پاس‌های رویایی‌اش قلب‌ها را تسخیر کرد، شایسته وداعی بود با آتش بازی و اشک‌های برنابئو؛ وداعی که یادآور قهرمانی‌های سه‌گانه لیگ قهرمانان و آن رقص جاودانه با توپ در میانه میدان باشد.
در پیام‌های احساسی همبازیانش فقط یک چیز می‌شد دید؛ شخصیت بزرگ مودریچ. کسی نیست که از او به نیکی یاد نکند. فوتبال امروز شاید دیگر جایی برای اسطوره‌های قدیمی نداشته باشد، اما تاریخ هرگز نخواهد گذاشت که نام لوکا مودریچ زیر سایه سیاست‌های انتقالی گم شود. او نه فقط قهرمانی با جام‌های درخشان، که نماد فروتنی، حرفه‌ای‌گری و عشق به بازی بود. رئال‌مادرید شاید امروز او را کنار گذاشته باشد، اما هیچ‌گاه نخواهد توانست میراث او را از موزه افتخارات خود پاک کند.
در دنیایی که فوتبال بیش از پیش به تجارتی بی‌روح تبدیل شده، مودریچ آخرین بازمانده نسل طلایی‌ای بود که هنوز برای احترام و ارزش بازی می‌کرد. امروز، باشگاه باید پاسخ دهد که آیا واقعا ارزش‌های انسانی در برابر ترازوی مالی رنگ می‌بازد؟ حالا از مثلث تاریخی کروس- کاسمیرو- مودریچ هیچ‌کدام در برنابئو باقی نمانده‌اند. بازی امروز مقابل رئال سوسیداد آخرین باری است که هواداران ناسپاس باشگاه ناسپاس مادریدی او را از نزدیک می‌بینند.
فوتبال بدون مودریچ‌ها همچون سمفونی بی‌ویولن است؛ هنوز زیباست، ولی انگار چیزی کم دارد.
بنزما و مودریچ شریک خوبی بودند؛ 19گل کریم بنزما با پاس‌های مودریچ بوده و 9گل لوکیتا با پاس‌های کریم.
در ۱۳فصل حضورش در رئال‌مادرید، در 134گل نقش داشت؛ 43گل و 91پاس‌گل.
زیدان وقتی سرمربی شد، بازیکنان را جمع کرد و گفت پیراهن شماره 10، مدتی است کم‌ارزش شده. به‌نظر شما کدام بازیکن است که هر وقت به مشکل خوردیم، می‌توانیم به او اعتماد کنیم؟ همه نگاه‌ها به سمت مودریچ چرخید. خود لوکیتا قول این پیراهن را به آردا داده بود اما ممکن است شماره 10در فصل آینده به امباپه برسد و اگر فلوریان ورتس از لورکوزن خریداری شود، در اختیار این آلمانی قرار بگیرد.
از سال 2021که راموس از تیم رفت، هرگز نشده که کاپیتانی بیشتر از یک سال در تیم دوام بیاورد. در 4سال اخیر 4کاپیتان از رئال‌مادرید جدا شده‌اند: مارسلو (2022)، بنزما (2023)، ناچو (2024) و مودریچ (2025). لوکاس واسکس هم جدا می‌شود و در فصل آینده بازوبند به‌ترتیب در اختیار کارواخال، والورده، وینیسیوس و کورتوا قرار می‌گیرد. آیا کارواخال هم در تابستان 2026جدا می‌شود؟
در دهه اخیر ستاره‌های زیادی از رئال رفته‌اند، 2014(دی‌ماریا، ژابی آلونسو)، 2015(کاسیاس)، 2016(آربلوا)، 2017(پپه)، 2018(کریستیانو)، 2019(ناواس)، 2021(راموس، واران، زیدان به‌عنوان سرمربی)، 2022(کاسمیرو، مارسلو، بیل، ایسکو)، 2023(بنزما، آسنسیو)، 2024(کروس، ناچو، خوسلو) و 2025(آنچلوتی به‌عنوان سرمربی و مودریچ).
بنزما نخستین کسی بود که در یک دیدار دوستانه جام سانتیاگو برنابئو مقابل میلیوناریوس از پاس‌های لوکا بهره‌برد؛ پاسی که البته به‌خاطر دوستانه بودن مسابقه در فهرست ۹۱پاس‌گل رسمی ثبت نشد. در دیدارهای رسمی، نخستین پاس‌گل او به دی‌ماریا در لالیگا مقابل دپورتیوو بود و آخرین پاس‌گل به امباپه در برابر سویا.
مودریچ (۳۹ ساله) در طول دوران حرفه‌ای خود ۱۵۱پاس گل داده است؛ 91پاس برای رئال، 20پاس برای دینامو زاگرب، 20پاس برای تاتنهام و 20تا برای تیم ملی کرواسی!
مودریچ پرافتخارترین بازیکن تاریخ رئال است با 28جام؛ 6لیگ قهرمانان اروپا، 6جام‌جهانی باشگاه‌ها، 5سوپرجام اروپا، 5سوپرجام اسپانیا، 4لالیگا و 2کوپا‌دل‌ری. نفر بعدی کارواخال است که به‌نظر می‌رسد این عنوان را از لوکیتا خواهد ربود.
با ۹۱پاس‌گل طی ۱۳سال، سومین پاسور برتر رئال‌مادرید شد. بنزما با ۱۲۴پاس‌گل (۴۲پاس به کریستیانو) و تونی کروس با ۹۵پاس گل در رده‌های اول و دوم هستند.
لوکا مودریچ بعد از والورده بیشترین بازی را در این فصل در ترکیب رئال انجام داد و در کنار آردا گولر تنها بازیکنی بود که هرگز مصدوم نشد.
در خارج از رئال‌مادرید، ادواردو 6گل در دینامو، پریشیچ 4گل در تیم ملی و پاولیوچنکو 3گل در تاتنهام روی پاس‌های مودریچ زده‌اند.
نیمی از پاس‌های گل مودریچ توسط بنزما، بیل یا کریستیانو رونالدو به گل تبدیل شده‌اند. بنزما 19، گرت بیل ۱۴، رونالدو 13و وینیسیوس 10گل با پاس‌های مودریچ زده‌اند.
بازیکنانی که مودریچ بیشترین تعداد بازی را در کنار آنها انجام داده، بنزما (۴۰۴بازی)، کروس (۳۳۴بازی) و کارواخال (۳۲۴بازی) هستند.
