آبشاری که مدفن ژنرال فرانسوی شد
«آبشار اوسون» در دل کوه‌های مرتفع دربند واقع شده و یکی از تماشایی‌ترین آبشارهای تهران است. این آبشار حد فاصل پس‌قلعه، شیرپلا و ایستگاه ۵ توچال قرار گرفته است.
به‌گفته اهالی، در گذشته محلی‌هایی که در این محدوده زندگی می‌کردند، چون آب این آبشار و دره بسیار بود به آن اوسون می‌گفتند. اوسون به معنی آب فراوان است. «داریوش شهبازی» تهران‌پژوه، در این‌باره می‌گوید: «آبشار اوسون در فصل بهار پرآب و زیباست و اغلب در این فصل کوهنوردان در حوضچه این آبشار تنی به آب می‌زنند که البته خالی از خطر نیست. برای دیدن این آبشار بکر و حیرت‌انگیز بعد از گذشتن از پس‌قلعه و محله تنگه در نزدیکی هتل اوسون به یک دوراهی می‌رسید که به آبشار اوسون، دره ارس، اسپیدکمر و ایستگاه 5 تله‌کابین منتهی می‌شود. این آبشار هم از ذوب برف‌های ارتفاعات شمالی شهر تهران پدید آمده و علاوه بر چشم‌انداز خاص، همواره گردشگران و کوهپیمایان بی‌شماری را به‌سوی خود جذب می‌کند. برای رسیدن به دره اوسون می‌توانید از مسیر پاکوب وارد دره اوسون شوید. ورودی دره شاید چندان جذاب نباشد اما دقایقی بعد و با نزدیک شدن به محل هتل، دره اوسون با زیبایی‌های منحصربه فردش پیش رویتان نمایان می‌شود. باید این مسیر را ادامه دهید تا به آبشار اوسون برسید.»
به‌گفته شهبازی، در جنوب دره اوسون منطقه‌ای معروف به قبر اروس یا سنگ سیمنو است که کتیبه‌ای مربوط به قرن ۱۸ میلادی و دوران قاجار به زبان فرانسوی در آن قرار دارد: «این سنگ یادبود مربوط به تعدادی از فرانسویان است که در زمان شیوع وبا به آن مبتلا شدند. سفیر فرانسه در ایران کنت دوسارتیژ به همراه چند تن از همراهان ازجمله ژنرال بارتلمی سمینو برای در امان ماندن از گزند بیماری، مدتی در کنار رودخانه دربند اردو می‌زنند. بنا به دستور کنت دوسارتیژ، برای آنها سنگ‌نگاره‌ای قرار می‌دهند و این نوشته به یادگار روی این سنگ حک می‌شود: «هنگام وبا کنت دوسارتیژ و فرانسویان مقیم تهران در این دره سنگلاخ و کنار چشمه‌های پرجوش و خروش دور از بلا اردو زدند / 20آگوست 1840.»همچنین نزدیک اردوگاه فرانسویان گوری است که بر آن نوشته شده است: «اینجا آ.آنتو نلی دوماچرتا که از بیماری وبا درگذشته است، به خاک سپرده شد». در آگوست 1846میلادی و کف گودال نزدیک آن، سنگ قبر دیگری به خط فارسی قرار دارد که تاریخ 1262قمری بر آن حک شده است. این سنگ را قبر اروس یا سمینو می‌خوانند و در میان کوهنوردان مشهور است. نامدارترین آن گروه و فرمانده اردو سمینو بود.
