هم فال است و هم تماشا

بیشتر از 2ساعت به کرخوانی و موسیقی کرال گذشته و هیچ‌یک از هنرجویان حتی بتول‌خانم 65ساله که معلمی بازنشسته و گرفتار دیالیزهای دردناک است یا سمیه‌خانم 58ساله که کدبانویی خانه‌دار است و رماتیسم مفصلی امان از استخوان‌هایش برده، خسته و فرسوده نیستند. این، از چهره‌هایشان پیداست که جدی و خوشحال در حال تجربه احساس خوبی هستند. نوبت به استراحت که می‌رسد، برخی به آب یا شربتی گرم، گلویی‌ تر می‌کنند و برخی دیگر نیز با لقمه‌ای چاشت می‌کنند. اغلب‌شان جمعی دوستانه دارند مانند شهین و مریم و نسترن که الان نزدیک به یک سال است اوقات صبح تا ظهر دوشنبه‌های خود را کنار هم اینجا، هم‌سرایی می‌کنند. هر‌کدام‌شان پیش از حضور در این کلاس متفاوت و پرانرژی، معتقد بودند صدایی فالش دارند اما حالا بعد از هر کرخوانی هماهنگ و خوش‌آوا، ابرو بالا می‌اندازند: «عجب صدای ژوستی داریم‌ها!»