نان سنگک چینی

نقل است که در سال‌های خیلی دور، یکی از پادشاهان ساسانی بیمار می‌شود و طبیب توصیه می‌کند که باید برای بهبود یک نوع نان مخصوص بخورد. حالا چه نانی؟ نانی که روی سنگریزه پخته شده باشد. گفته می‌شود که خالق نان سنگک در ایران، همین طبیب بوده است. اما جالب است بدانید که چینی‌ها هم روایتی برای پختن نان روی سنگ دارند؛ می‌گویند در دوران قدیم و در دوره امپراتوری شِن‌نونگ که به‌عنوان یکی از بنیانگذاران کشاورزی در چین شناخته می‌شود، مردم تازه یاد گرفته بودند غلات بکارند. از آنجاکه نمی‌شد غلات را مستقیم روی آتش پخت و می‌سوخت از سنگ داغ برای پختن استفاده کردند. حالا هم ما ایرانی‌ها نان سنگک داریم و هم چینی ها! اگر اهل گشت و‌گذار در فضای مجازی باشید، شاید به فیلمی از پخت نان سنگک در چین برخورده‌اید. نانوا ظرفی ماهیتابه مانند را روی آتش گذاشته و درون این ماهیتابه گود، تعدادی سنگریزه ریخته که خمیر روی این سنگریزه‌ها پهن ‌ و مقداری دیگر سنگ داغ روی خمیر ریخته می‌شود.
در واقع خمیر لابه‌لای این سنگ‌ها پخته و تبدیل به نان سنگک می‌شود که اتفاقا شبیه به همین نان سنگک خودمان است اما در ابعادی کوچک‌تر.