مرد جمله‌های جادویی

علی حاتمی
کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس
(23 مرداد1323 -1375)

علی حاتمی در جایی به دنیا آمد، شبیه همان جایی که رضا خوشنویس به مفتش آدرس می‌دهد؛ تابستان1323، خیابان شاهپور، خیابان مختاری، کوچه اردیبهشت. پدرش صفحه آرای چاپخانه بود. علی از همان جا با کلمات رفیق شد. عمویش -ابراهیم- نوازنده تار بود؛ او از همین جا با موسیقی ایرانی آشنا شد. در جوانی مریض شد و مدتی در عمارت یکی از بستگان قاجاری مادرش بستری شد و زندگی و فرهنگ اشرافی و قاجاری را از آنجا یاد گرفت. مدتی پرستار خواهر مریضش بود؛ قصه‌گویی را هم از آنجا یاد گرفت. عموی دیگر علی یک آپارات 8میلی متری داشت، همین باعث شد که او کنار همه‌‌ چیزهای دیگر، عاشق سینما شود. عشق به نویسندگی و نمایش، پای او را به لاله زار باز کرد. درسش را در دانشگاه هنرهای دراماتیک تهران ادامه داد. همان زمانی که «گاو» و «قیصر» ساخته شد، پای حاتمی هم به سینما باز شد و حاصل عمر 52ساله ا‌ش شد یک کارنامه درخشان با تعداد زیادی فیلم و نمایشنامه و مجموعه‌های ساخته شده و
ساخته نشده؛ فیلم‌هایی که ارتباط فرهنگی ما با نسل گذشته‌مان است. فرهنگ؛ این مهم‌ترین چیزی است که در کارهای حاتمی به چشم می‌خورد. همه‌‌چیزهای دیگر مثل زبان فاخر، میزانسن‌های خاص و طراحی صحنه و لباس به‌خاطر حفظ همین فرهنگ بود؛ فرهنگی که بخش زیادی از آن غیر از همین فیلم‌ها در هیچ جای دیگری وجود ندارد.