یادداشت
دست‌مریزاد به رئیس‌جمهور
محسن مهدیان؛ مدیرمسئول
یکم؛ بین مناظره‌ها یک صحنه بود که حال پزشکیان تغییر کرد و به شکل حیرت‌آوری عصبانی شد؛ آنجا که نامزد رقیب از رفتار حزبی پزشکیان گفت. اینجا بود که رئیس‌جمهور منتخب از کوره دررفت و مکرر اظهار گلایه کرد. پاسخ قانع‌کننده‌ای نداشت؛ فقط می‌گفت چرا اتهام حزبی زدید؟
آن زمان به این فکر می‌کردم این میزان دلخوری برای چیست؟ آنچنان هم اتهام سختی نیست که این واکنش را داشته باشد؛ تا اینکه کار به اسم دولت رسید.
دوم؛ پزشکیان نام دولتش را وفاق گذاشت. معاون اول را هم فردی انتخاب کرد که با وجود انتساب حزبی به یک جریان خاص، اما در بین مخالفان و منتقدانش به انصاف شهره است، اما هنوز از ترکیب کابینه خبری نیست؛ هرچه هست گمانه‌زنی است. درباره برخی انتصابات رئیس‌جمهور البته انتقادهایی شکل گرفته که طبیعی است و عمدتا به خاطر سن و سال منصوبان است تا گرایش‌های حزبی.
تا اینجا آنچه گذشت.
اما سوم؛ پزشکیان در نشست با خبرنگاران گفت در جلسه تنفیذ و تحلیف برای من نوشته بودند که وضع موجود کشور را نقد کنم، اما صلاح ندانستم مقابل خارجی‌ها چنین کنم و ادامه داد که باید از پیشرفت‌ها گفت. دیگر اینکه تصریح کرد: «امروز باید ترویج‌دهنده وحدت، انسجام و یکدلی باشیم. اگر قرار باشد دولت‌های پیشین را نقد کنیم جز نفاق چیز دیگری برداشت نخواهیم کرد.» روح شهیدرئیسی شاد؛ آن عزیز هم همین خط را برخلاف رؤسای جمهور گذشته رفت.
این اقدام پزشکیان قابل تقدیر است؛ مقاومت مقابل کسانی که دنبال فرصت‌اند با نام رئیس‌جمهور حاشیه بسازند و بهانه دست غیر دهند، حتما امتیاز محسوب می‌شود.
رئیس‌جمهور منتخب نشان داد شروع وفاق‌آمیزی داشته است. به تعبیر رهبری انقلاب، پزشکیان «صادق» است و ان‌شاءالله این صداقت می‌تواند دولت را عاقبت‌به‌خیر کند.
در همینه زمینه :
