امیدواری به وقت پیری

لیلا شریف-روزنامه‌نگار

چند روزی است ویدئویی از یک پیرزن که در مسیر کوهنوردی و نزدیک به قله است، در فضای مجازی منتشر شده و موجی از امیدواری و حال خوب را به جامعه تزریق کرده است. این مادربزرگ می‌گوید: 5‌ماه است که 90ساله شده و هنوز کوهنوردی می‌کند و هر هفته به کوه می‌آید. بلافاصله نیز ویدئویی از یک پیرمرد 95ساله در قله منتشر شده بود که می‌گفت 80سال است کوهنوردی می‌کند و غذای سالم می‌خورد و کوهنوردی را رها نخواهد کرد.
این حجم بالای امیدواری و نشاط در این دو را بگذارید در کنار پیرترین داوطلب‌ کنکور امسال که 82سال داشت و پیرمرد و پیرزن نزدیک به 100ساله که در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری خود را پای صندوق رأی رساندند. نقش‌آفرینی سالمندان در صحنه‌های سیاسی و اجتماعی و امید آنها برای ساختن، گاهی در نقطه مقابل نسل‌های جوان‌تر قرار می‌گیرد و میل آنها به ساختن در هر شرایطی شاید خواسته‌ای باشد که کمتر جوانی آن را در لیست علایق خود جای دهد. پاسخ به معمای ماندگاری امید در وجود سالمندان ایرانی و مقایسه آن با جوانان دنیای مدرن کار چندان آسانی نیست و برای دستیابی به پاسخ باید زمینه‌های فرهنگی، ‌اجتماعی و اقتصادی که نسل‌های گذشته و امروز در آن رشد کرده‌اند را کنکاش کرد.