نكته بازی

کاش شبیه ما نمی‌شدی!
وحدت هنانوف، مدافع پرسپولیس که در انتقالی نسبتا غیرمنتظره راهی سپاهان شد، به تازگی با رسانه رسمی این باشگاه مصاحبه کرده و جمله عجیبی به زبان آورده که خیلی بازتاب داشته است: «از وقتی به ایران آمدم، می‌خواستم راهی سپاهان شوم.» شاید اگر وحدت یک بازیکن ایرانی بود، می‌گفتیم به هر حال از ابتدا به تیمی از همین مملکت علاقه داشته و مثلا تحت‌تأثیر باشگاهداری منظم و ساختارمند سپاهان قرار گرفته یا هر چیز دیگری اما اینکه شما از تاجیکستان به ایران بیایی، کمی بعد از ورودت بگویی: «متوجه شدم که به بزرگ‌ترین تیم آسیا آمده‌ام» و بعد چنین جمله‌ای در مورد حضور در سپاهان به‌کار ببری، واقعا نوبر است. ما تاجیک‌ها را خیلی دوست داریم، اما کاش شما دیگر خلق و خوی برخی بازیکنان وطنی را پیدا نمی‌کردی...!

نفرمایید قربان!
یکی از ستارگان بی‌چون و چرای المپیک پاریس، لئون مارشان فرانسوی بوده که تا اینجا 4مدال طلا گرفته و رکوردهای زیادی را هم جا به جا کرده است. فیلم شوق و ذوق مایکل فلپس آمریکایی از اینکه مارشان رکوردش را شکسته، حسابی وایرال شد و سر و صدای زیادی به پا کرد. با این حال زمانی که از این فرانسوی پرسیدند نظرش در مورد مقایسه شدن با فلپس چیست، پاسخ متواضعانه‌ای داده: «این دیوانگی است. فلپس و مارک اسپیتز اسطوره‌های شنا هستند و نمی‌توانم مقایسه خودم با آنها را درک کنم.» فروتنی همیشه زیباست و وقتی شما اینچنین در اوج قدرت هستید، می‌تواند به شکل دیوانه‌وارتری هم زیبا باشد. ارزش این مسئله را مخصوصا مایی درک می‌کنیم که خیلی از ورزشکارانمان بدون اینکه دستاورد چندانی داشته باشند، از عالم و آدم طلبکارند!

اینقدر کار سختی است؟
انتشار یک استوری از سوی عبدالکریم حسن، بازتاب‌های خوبی بین هواداران پرسپولیس داشت. مدافع چپ پیشین سرخ‌ها که هنوز یک فصل دیگر با باشگاه قرارداد داشت، تصمیم گرفت جدا شود و اتفاقا خیلی هم اصرار کرد برود. در نهایت باشگاه الوکره حاضر شد یک‌میلیون و 300هزار دلار به اضافه برخی امتیازات دیگر به پرسپولیس بدهد و رضایتنامه او را بگیرد. حسن اما با اینکه نیم‌فصل بازی مفید در پرسپولیس داشت و با جدایی‌اش همچنین پول خوبی به باشگاه رسانده بود، هنوز تیم ایرانی را فراموش نکرده و حتی با انتشار یک استوری با لوگوی پرسپولیس از قرمزها دلبری کرده. سؤال اینجاست که آیا حفظ این سطح از احترام به تیم سابق هم سخت است که برخی بازیکنان ایرانی نمی‌توانند آن را رعایت کنند و با درد و خونریزی جدا می‌شوند؟!

چالش همیشگی جواد
به شکل عجیبی عمده دردسرهای جواد نکونام در حوزه تعامل با بازیکنان، مربوط به نفرات خارجی بوده است. شاید یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات دوران مربیگری او که به خاطرش خیلی هم ملامت شد، ازدست‌دادن اوستون اورونوف و تقدیم این بازیکن مؤثر به رقیب دیرینه بود. داستان اما امسال هم ادامه دارد. از قرار معلوم 2بازیکن بوسنیایی به نکونام تحمیل شده که او باید در موردشان تصمیم بگیرد. از سوی دیگر فهرست بازیکنان خارجی استقلال هم مازاد بر ظرفیت پر شده و او باید نام چند بازیکن را خط بزند. همزمان شایعات کم‌جانی در مورد احتمال ترک باشگاه از سوی گوستاوو بلانکو به گوش می‌رسد که اگر درست باشد، خبر خیلی بدی است. از همه اینها که بگذریم، جواد باید تکلیف منتظر محمد را هم روشن کند؛ هافبک عراقی که توانایی‌های فنی نسبتا قابل‌قبولی دارد اما از نظر انضباطی مورد تأیید نیست و همین موضوع، یک تناقض دردناک درست کرده است.