معروف‌ترین اشعار عاشورایی

محتشم کاشانی
مرثیه‌ای که این شاعر در رابطه با واقعه کربلا و غم از دست دادن سیدالشهدا(ع)سروده است با وجود گذشت بیش از 400سال هنوز در هیئت‌های مذهبی زمزمه می‌شود و بیتی از این ترکیب‌بند روی سیاهه‌های محرم حک شده است:«باز این چه شورش است که در خلق عالم است/ باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است».

حاج عباس‌قلی یحیوی اردبیلی
شهرت استاد یحیوی در مرثیه‌ سرایی برای امام حسین(ع) چنان زبانزد است که در گذر زمان لقب تاج الشعرا برای این شاعر مذهبی انتخاب شد. بیشتر سروده‌های استاد یحیوی به زبان ترکی است که با وجود گذشت نزدیک به 5دهه، هنوز هم اشعاری همچون «لبیک» او در هیئت‌های حسینی طنین‌انداز می‌شود:«علی جان بالا لبیک لب عطشان بالا لبیک/ سسون خیمیه گلدی هایاندان بالا لبیک»

شفیعی کدکنی
ادیب و شاعری که شهرت او در حوزه ادبیات عیان است و در میان اشعار مختلف به جای مانده از این استاد، سروده‌ای در رابطه با امام حسین(ع) بسیار مورد اقبال دوستداران شعر قرار گرفته است:«رسم آزادی و پیکار حقیقت‌جویی
همه جا، صفحه تابنده آیین تو بود/ آنچه بر ملت اسلام حیاتی بخشید، جنبش عاطفه و نهضت خونین تو بود»

ناصرالدین شاه
در سال‌های اخیر اشعار این پادشاه قاجاری از سوی واعظان مورد توجه قرار گرفته است. او که در زمان حیاتش بارها به کربلای معلی مشرف شده بود، در یکی از رباعی‌هایش، سیدالشهدا را اینگونه توصیف می‌کند:«عشق تو فزون ز ممکنات است حسین، خون از عطشت دل فرات است حسین/ در عرصه کربلا به راه معشوق، کاری کرده که عقل مات است، حسین»