کلید حل معضلات اجتماعی در دستان زنان پایتخت

در فضای جدید قرن پانزدهمی و مدل حکمرانی بر مبنای گام دوم، ما باید با اقتضائات زمان کنونی و نیازها در مسیر کاهش آسیب های اجتماعی تطابق پیدا کنیم. این بدین معناست که لازم است سطح دیگری از مردم گرایی و مشارکتی بودن حکمرانی را لمس کنیم ، در این زمینه، خانواده‌ها به منزله واحد کنش رفع مسئله مطرح اند و قلب این کنش توسط زنان شکل می گیرد.
اگر زنان در نقش کنشگرانی که می توانند مسائل را رفع کنند وبرای حل مشکلات شهر تهران ظاهر شوند، بی شک مدیریت شهری  بر خود واجب می داند که این طیف را وارد محاسباتش کند و در جای خود قرار دهد و به شکل نهادی تسهیل‌گر، مسیر خدمت را برای زنان هموار خواهد کرد. برای درک عمیق مسائلی که در این دیدگاه قابل حل شدن هستند باید به زیست بیش از ۵ میلیون زن و دختر در کلانشهر تهران اشاره کنم.در این راستا یکی از محورهای مهم
 بهره‌گیری از گروه‌های کنشگری، حضور گروه های مردم نهاد به عنوان لایه میانی مجموعه حاکمیت است تا مردم سریع‌تر به مقصود برسند. به همین منظور نیز لازم است تمام تشکل‌ها، هیئت های مذهبی، انجمن‌ها، اندیشکده‌ها و گروه های جهادی در تعامل پویا در مسیر مشارکت حداکثری گام بردارند. اما آنچه در مسیر کاهش آسیب های اجتماعی از چهره پایتخت مهم است، تعامل دو سویه میان شهروندان به ویژه بانوان با دستگاه هایی از جمله شهرداری است.
تعداد زیادی از زنان به خاطر ذات و ماهیت بهبود دهندگی و مربی‌گری‌شان در خانواده می‌توانند محیط پیرامون را به شدت بهبود بخشند. چراکه زنان توانایی زنده کردن خانه، محله و شهر را دارند. در این زمینه می توانیم توجه به خانواده در مجموعه های حکمرانی را باز تعریف کنیم و در ابتدای این مسیر، خانواده را به عنوان واحد اصلی کنش جامعه بشناسیم و رسمیت ببخشیم.آنچه در مسیر بهبود پایتخت از معضلات آسیب های اجتماعی خودنمایی می کند، شعار شهرداری تهران است با ماهیت اهمیت خانواده و دوستداری خانواده که وقتی محقق شود، بی شک حال پایتخت نیز بهبود می یابد. در واقع باید تاکید کنم که در نگاه مدیریت جدید شهرداری، نگاه ویژه ای به خانواده محوری وجود دارد و این بینش در همه
حوزه ها دیده می شود.
در واقع نگاه ما به عنوان واحد کنش رفع مسئله در شهر تهران، خانواده است و زنان که عنوان محور فرهنگی تربیتی و خلق کنشگری اند، خودشان فی النفسه اهمیت دارند.