یک روز بدون نایلون

در زمانه‌ای که تفاهمی جهانی برای کاهش تولید و مصرف کیسه‌های پلاستیکی به راه افتاده، این گوشه از دنیا، در ایران، هنوز قانون مشخصی برای مدیریت این مشکل محیط‌زیستی وجود ندارد. واقعیت این است که امروزه کیسه‌های پلاستیکی به یک معضل جهانی تبدیل شده‌اند و از خیابان گرفته تا دشت و بیابان و دریا و حتی نوک قله‌ کوه‌ها، همه‌جا دیده می‌شوند. از اواخر قرن بیستم بود که پلاستیک به‌عنوان ماده‌ای مقرون‌به‌صرفه، همه‌کاره و به نسبت با دوام، وارد محیط زندگی ما شد و این یعنی نخستین قطعه پلاستیکی که به‌عنوان زباله رها شده، احتمالا همچنان در گوشه‌ای از طبیعت وجود دارد. بنابراین پربیراه نیست اگر بگوییم کیسه‌های پلاستیکی این روزها بلای جان محیط‌زیست و دنیای ما هستند؛ کیسه‌های اغلب یکبار‌مصرفی که در حجم بالا تولید می‌شوند، در برخی کشورها ازجمله ایران رایگان توزیع می‌شوند و اثرات مخرب زیست‌محیطی برجای می‌گذارند.با اینکه چند سالی است در ایران با همکاری ستاد محیط‌زیست و توسعه پایدار شهرداری تهران و سازمان میادین میوه و تره‌بار، فرهنگسازی‌ برای استفاده کمتر از کیسه‌های پلاستیکی آغاز شده ‌است. اما براساس آمارهای جهانی ایران همچنان جزو ۲۰ کشور اول دنیا در تولید زباله‌های ‌پلاستیکی است و سالانه حدود ۴ میلیون تن زباله پلاستیکی تولید می‌کند و از زباله‌های تولید شده در کشور نیم‌میلیون تن به کیسه پلاستیکی اختصاص دارد، یعنی هر ایرانی روزانه به‌طور متوسط 3کیسه پلاستیکی مصرف می‌کند که ۹۶درصد آن مستقیم وارد سطل‌های زباله می‌شود. در پایتخت هم آمار عجیبی از مصرف پلاستیک وجود دارد که تأسف‌بار است؛ بخش قابل‌توجهی از حجم پسماند تولید شده در شهر تهران پلاستیک است که حدود ۱۰درصد آن مربوط به کیسه‌های پلاستیکی است. این در حالی است که در بسیاری از کشورهای اروپایی، تهیه کیسه‌های پلاستیکی در فروشگاه‌هایی که خرید از آن انجام می‌شود، نیاز به پرداخت هزینه بیشتری دارد و همین، موجب می‌شود مردم یا کمتر از کیسه‌های پلاستیکی استفاده کنند یا اینکه کیسه‌های پارچه‌ای بادوام را جایگزین کیسه‌های پلاستیکی کنند. امروز روز جهانی بدون کیسه پلاستیکی است و شاید وقت خوبی باشد برای اینکه نگرش و رفتار ما نسبت به پلاستیک تغییر کند تا آینده‌ای ایمن و سالم روی کره زمین داشته باشیم.