یک گفت‌وگوی هیجان‌انگیز

جشن بزرگداشت رابرت دنیرو، دوشنبه در جشنواره فیلم ترایبکا با نشستی بین این بازیگر و کوئنتین تارانتینو برگزار شد.
جشنواره فیلم ترایبکای امسال جشن «دنیروکان» خود را برای گرامیداشت یکی از بنیانگذاران نمادینش، از دیروز با گفت‌وگوی هیجان انگیز کوئنتین تارانتینو و رابرت دنیرو شروع کرد.
این رویداد بعدازظهر جمعه با نمایش فیلم «جکی براون»، سومین فیلم تارانتینو که سال۱۹۹۷ ساخته شد، در نسخه ۳۵میلی‌متری زیبا که از مارتین اسکورسیزی وام گرفته شده بود، آغاز شد. دنیرو در این فیلم در نقش مکمل کلیدی لوییس گارا که به تازگی از زندان آزاد شده و مردی کم حرف با توانایی رفتار خشونت سریع است، بازی کرده است.
رابرت دنیرو ۸۰ساله، با کوئنتین تارانتینو ۶۱ساله، پس از نمایش جکی براون در جشنواره فیلم ترایبکا ۲۰۲۴ در نیویورک، ۲۷سال پس از اکران فیلم نامزد اسکار، به بحث نشستند.
تارانتینو سینماگری که سریع صحبت می‌کند در برابر دنیرو که اصولا کم‌حرف است، در طول بحث ۴۰دقیقه‌ای خود پس از فیلم، پیش از هر چیز به تحسین توانایی بازیگر در به تصویر کشیدن کمدی «جکی براون» پرداخت و بازی دنیرو در نقش مردی کم حرف را ستود.

دنیرو بهترین بازیگر جهان است
در رابطه با جکی براون، تارانتینو در صحبت با دنیرو اعتراف کرد، احساس می‌کردم که یک جورهایی تو را عصبانی کرده‌ام. شخصیت تو گویی دیالوگ زیادی نداشت. در این فیلم، دنیرو نقش مردی آرام را بازی کرد که اخیرا از زندان آزاد شده بود و درگیر داستانی با پیچش‌های غیرمنتظره شده بود.
تارانتینو درباره این نقش گفت: این نقش دیالوگ زیادی نداشت و بیشتر بازیگر با وضعیت بدنی، رفتار و جزئیات خود را نشان می‌داد؛ برای همین به‌نظر من شما بهترین بازیگر جهان هستید.
تارانتینو که پس از تماشای فیلم، از احساس تماشای «جکی براون» در سال۱۹۹۵، از مراکز خرید شلوغ گرفته تا نبود تلفن همراه لذت برده بود، این مطلب را با مردم در میان گذاشت که چگونه یک کارگردان دنیرو را کارگردانی می‌کند و به شوخی گفت: اگر من چیزی نگویم، او می‌گوید «چه فکری کردی؟»
با این حال، تارانتینو گفت که با راهنمایی اولو گروسبارد، کارگردان نمایش در مؤسسه ساندنس، برای روش‌شناسی دنیرو آماده شده است. او به تارانتینو در فیلم «سگ‌های انباری» توصیه کرده بود تا عمیق‌تر به شخصیت‌ها بپردازد و درباره دنیرو هم گفت: ببین، وقتی بابی (دنیرو) کفش‌هایی را که شخصیت می‌خواهد، پیدا کرد یعنی بخش بزرگی از شخصیت‌پردازی برایش روشن شده است.
تارانتینو ادامه داد: خب، بابی به من نگاه کرد و پرسید لویی چه کفشی می‌پوشد؟ و من جوابش را داشتم! پاسخ این بود که اصولا پس از سال‌ها ماندن در زندان، کفش‌های ورزشی تنیس با یک انگشت خمیده ویژگی این شخصیت است و دنیرو گفت: پاسخ خوبی است.

چرا دنیرو از فیلم «دختر خداحافظی» کنار رفت
تارانتینو همچنین درباره موضوعی حرف زد که گفت مدت‌هاست ذهن او را به‌خود مشغول کرده: چرا مایک نیکولز دنیرو را از فیلمی که بعد به «دختر خداحافظی» نیل سایمون بدل شد، کنار گذاشت؟ پروژه‌ای که ابتدا با نام «بوگارت اینجا خوابید؟» در دست ساخت بود و در نهایت کارگردانی این فیلم توسط هربرت راس به پایان رسید و نقش اصلی آن به ریچارد دریفوس رسید که برای آن جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار ۱۹۷۸ را دریافت کرد. دنیرو گفت پس از برنده شدن اسکار بازیگر نقش مکمل برای فیلم «پدرخوانده» قسمت دوم و همکاری با چهره‌هایی چون برناردو برتولوچی در «۱۹۰۰»، مارتین اسکورسیزی با «راننده تاکسی» و الیا کازان در «آخرین تایکون»، این نقش را هم در میان مجموعه‌ای از کارها دریافت کرد. در حین تمرین در برادران وارنر بود که نه نیکولز و نه دنیرو احساس خوبی از فیلم نداشتند.
دنیرو گفت: خودم را سرزنش می‌کنم که انواع خاصی از کمدی را نمی‌شناختم. این نوع خاصی از کمدی نیل سایمون بود که زمانبندی آن باید به شکلی خاص می‌بود و من احساس شوقی از آن نمی‌گرفتم. وی افزود: جواب نمی‌داد. حدود 2 هفته فیلمبرداری کردیم و دیدم جواب نمی‌دهد. 3 بار در زندگی‌ام چنین تجربه‌ای با یک کارگردان داشتم و این یکی از آنها بود.
دنیرو گفت: حتی قصد داشتم حقوقم را نگیرم و یک هفته دیگر تمرین کنیم. بعد جلسه‌ای با نیکولز تشکیل شد و او گفت فکر می‌کند که باید به‌کار پایان دهیم. احساس وحشتناکی داشت. او واقعا ناراحت بود. فیلمنامه درنهایت توسط سایمون بازنویسی و به «دختر خداحافظی» بدل شد و کازان هم از این خبر بسیار خوشحال شد؛ زیرا توانست دنیرو را در «آخرین تایکون» جلوی دوربین ببرد.