سرویس مدرسه برای بچه‌پولدارها بود
موضوع: حملونقل دانش‌آموزان
ویژگی: اولین سرویس مدارس
جابه‌جایی دانش‌آموزان از خانه تا مدرسه و بالعکس در دوران پهلوی در ایران باب شد. این سیستم حملونقل بیشتر مختص فرزندان رجال و پولدارها بود. دانش‌آموزان تهرانی از وقتی پای مدرسه به شهر باز شد، پیاده مسیر خانه تا مدرسه و بالعکس را گز می‌کردند. بااین‌حال با رشد مدارس نوین و رونق گرفتن مدارس متوسطه کم‌کم موضوع جابه‌جایی دانش‌آموزان جدی شد؛ به‌خصوص جابه‌جایی دانش‌آموزانی که از مسیرهای طولانی باید به شهر می‌آمدند و درس می‌خواندند. داریوش شهبازی، نویسنده و محقق، درباره نخستین سرویس‌های مدارس تهران می‌گوید: «سیستم تحصیلی در تهران بیشتر روی محله‌ها متمرکز بود؛ یعنی هر محله یا روستایی مکتبخانه خودش را داشت. بعد از اینکه مدارس دبستانی توسعه پیدا کرد، به‌علت کمبود مدرسه، بچه‌ها پیاده باید مسیرهای طولانی را برای رسیدن به مدرسه تردد می‌کردند. یادم می‌آید وقتی ۷سالم بود در مدرسه‌ای در محله زرگنده تحصیل می‌کردم. آن روزها برخی خانواده‌های پولدار شمرونی بچه‌هایشان را با ماشین شخصی و راننده به مدرسه می‌فرستادند که نوعی سرویس خصوصی بود. تقریباً اواخر دوره پهلوی دوم موضوع سرویس‌های مدارس در تهران جدی شد. در حقیقت رونق سرویس‌های مدارس با توسعه شهر تهران و مشکلات تصادف، ایمنی و امنیت دانش‌آموزان گره خورده بود.
دورانی که ما درس می‌خواندیم تنها خطری که دانش‌آموزان را تهدید می‌کرد گرگ‌های بیابان و سگ‌های ولگرد بودند!» عباس حسینی، نویسنده کتاب معروف «این اتولی که من داشتم...» درباره نخستین سرویس‌های مدارس شهر تهران می‌گوید: «در دوران پهلوی دوم برخی از مدارس بزرگ تهران برای دانش‌آموزان سرویس مدرسه راه‌اندازی کردند. اتوبوس‌های خاص که زردرنگ هم بودند. مدرسه هدف، ایران و کالج (البرز) در تهران سرویس داشتند؛ مخصوصا دختران دانش‌آموز بیشتر از سرویس استفاده می‌کردند.»
