وقتی کارایی‌های متنوع «بازی» کار مربی را ساده نمی‌کند!

محمد مهدی رنجبر ، کارشناس سرگرمی

عمده‌ترین شکل فعالیت‌های کودک و مناسب‌ترینِ آنها برای بروز و رشد استعداد و خلاقیت او، «بازی» است.بازی نقش بزرگی در زندگی و رشد کودک دارد. بسیاری از خصوصیات مثبت کودک، هنگام بازی‌کردن در او پرورش پیدا می‌کند.
بازی با گشودن مسیری جدید در یادگیری می‌تواند نقش بارزی در بهبود زندگی ایفا کند و دقیقا به همین دلیل است که در کمک به معلمان برای مدیریت بهتر کلاس، بسیار کاراست. علاوه بر این، بازی باعث افزایش راندمان آموزشی هم در کلاس خواهدشد.
اگر کمی بیشتر در این موضوع تحقیق کنیم، خواهیم دید که بازی در رشد آفرینندگی بچه‌ها، نقش بسزایی دارد و موجب حرکت و به کارگیری ذهن در کسب تجربه و افزایش مهارت حل مسئله می‌شود. برانگیختن ذوق و علاقه یادگیرندگان به وسیله بازی، موجب ایجاد تفکر همگرا در ذهن‌ها می‌شود.
اما این کارایی‌های متنوع بازی، کار مربیان را ساده نمی‌کند! حتی باید بگوییم این کارایی‌ها باعث می‌شود هر مربی آموزش‌ندیده‌ای نتواند از این ابزار کارآمد(بازی) بهره صحیح ببرد! زیرا مربی است که در انتخاب بازی باید دقت لازم را داشته باشد تا آن را با توجه به سطح آگاهی و مهارت یادگیرندگان و منطبق با موضوع درس انتخاب کند. شاگردان فقط زمانی از بازی‌کردن اعتماد به نفس می‌گیرند که قبلا مهارت کافی را در آن بازی به دست آورده باشند. به همین دلیل، میزان آگاهی مربی از انواع بازی‌ها و تسلط او بر اجرای آنها در تعلیم و تربیت یادگیرندگان تاثیر بسیار شگرفی دارد.
لذا لازم است مربیان با فراهم کردن امکانات و ابزارهای مناسب آموزشی‌ـ‌پرورشی، برای غنی‌سازی ابعاد فکری و شکوفایی استعدادهای شاگردان گام بردارند. البته که نتایج تربیتی مطلوب از بازی، وقتی حاصل می‌شود که کاردانی مربی و آشنایی او با خصوصیات سنی و ویژگی‌های یادگیرندگان کافی باشد  و او بتواند نقش یک رهبر را در بازی‌های گوناگون ایفا کند.