شکارکثیف

زهرا رفیعی-روزنامه‌نگار

آنچه شکارکش‌ها را از شکارچیان جدا می‌کند در «وسیله‌ای» است که برای رسیدن به «هدف» توجیه می‌کنند. شکارکش‌ها حتی در میان شکارچی‌ها هم جایگاهی ندارند. به اعتقاد آنها، شکار فارغ از داشتن مجوز رسمی یا غیرمجاز‌بودن، آداب و مرامی دارد. شکارکش‌ها دست به هر روشی می‌زنند تا از سر بیماری، تفریح یا تامین‌معاش به آنچه می‌خواهند برسند؛ از تقلید صدای حیوان نر و ماده و شلیک بی‌هدف به همه جانوران گرفته تا پروژکتورکشی در کنار جاده، تیراندازی صرفا با هدف شکار و زجرکش کردن حیات‌وحش و ده‌ها روش غیرانسانی و غیراخلاقی دیگر در میان‌شکارکش‌ها رواج دارد.

کشتار با سیمینوف و کلاشنیکف
منوچهر فلاحی، قائم‌مقام یگان حفاظت محیط‌زیست: کشتن حیوانات با روش‌های غیرمعمول و خشن نشان از بیماری روانی افراد دارد. در کار محیط‌بانی بارها دیده‌ام که افراد پولدار صرفا برای رسیدن به لذت جدید سلاح به‌دست می‌گیرند و راهی طبیعت می‌شوند و صرفا جهت فخرفروشی می‌گویند: «پولش را داریم، شکار می‌کنیم.» افرادی که از سر نیاز به روش‌های خشن روی می‌آورند، عمدتا از سر نادانی است. کسانی که با روش‌های غیراخلاقی حیات‌وحش را از بین ‌می‌برند، عمدتا سلاح جنگی سیمینوف و کلاشنیکف دارند؛ چراکه سلاح شکاری بسیار گران‌تر از سلاح جنگی قاچاق است. وزارت دفاع، سپاه و نیروی انتظامی 3نهادی هستند که سلاح شکاری توزیع می‌کنند و آنها باید سلامت روانی و جسمی خریداران را ارزیابی کنند. به‌نظر من شکارکش‌ها بیماری روانی دیگرآزاری دارند.

آب بستن به لانه‌های زیر زمین
چندی پیش بود که خبر دستگیری شکارچی‌هایی منتشر شد که برای رسیدن به تشی‌ها آب را به لانه‌شان ریخته بودند. تشی‌ها برای نجات از خفگی از لانه بیرون زده بودند و شکارکش‌ها با چماق آنها را زخمی و نیمه‌جان کردند و بعد با چاقو سرشان را بریدند. شکارچیان متخلف این‌گونه در معرض انقراض دستگیر شدند.

کشتن مادر بیرون از لانه
در فصل بهار که اکثر گونه‌ها نوزادان شان تازه به‌دنیا آمده‌اند و با سختی و وسواس مادرانه غذا‌رسانی می‌کنند، برخی شکارکش‌ها راهی طبیعت می‌شوند. برداشتن گونه‌های تازه متولد شده از لانه، آزار توله‌ها برای فراخواندن مادر به لانه و شلیک به او و وارد کردن تنش به محیط با شلیک بی‌هدف ازجمله آسیب‌های شکارکش‌ها در بهار است.

مرگ دسته‌جمعی ماهی‌ها
از جمله شیوه‌های ظالمانه، برقی است که به ناگهان از موتورهای برق به جان نحیف ماهی‌ها می‌رسد و دسته بزرگی از جانوران حلال و حرام را روی آب می‌آورد. در کسری از ثانیه، تعداد زیادی ماهی نصیب متخلف می‌شود. استفاده از این روش بیشتر در تالاب‌های استان خوزستان گزارش شده است.

مهاجران بی‌بازگشت
یکی از دلایلی که سازمان حفاظت محیط‌زیست از میان روش‌های شکار پرنده فقط روش سنتی «دوما» را پذیرفته، زجرکش‌نشدن پرنده و انتخاب جنس و اندازه آن پس از شکار و رها‌سازی‌ گونه‌های غیرهدف است. یکی از روش‌های خشن و غیراخلاقی، تورهای تنیده درهمی است که روی آب‌بندان‌ها و تالاب‌ها برپا می‌شود. پرندگان مهاجر خسته از پرواز طولانی به هوای تلألوی‌ ماه در آب فرود می‌آیند و به آب نرسیده پاها و بال‌هایشان در این تورها گرفتار می‌شود. تقلای بیشتر با جراحت بیشتر همراه است. حیوان تا خود صبح خونریزی می‌کند و آرام‌آرام می‌میرد.

دویدن تا آخرین نفس
روش ناجوانمردانه دیگر تعقیب حیوانات به‌خصوص گونه‌هایی که زیستگاه‌شان در دشت است با موتورسیکلت یا سگ شکاری است. متخلفان با موتورهایی که سرعت بالایی دارند، آهو، قوچ و میش و... زبان‌بسته را تا آنجا که در توان دارد، می‌دوانند. حیوان اگر از ضربان بالا و طولانی قلب و استرس زیاد نمیرد، با گلوله شکارچی که در ترک موتور نشسته و چند متر بیشتر با او فاصله ندارد از پا درمی‌آید. حمله چندین سگ شکارچی آنقدر ترسناک و کشنده است که حیواناتی مثل خرس و پلنگ هم از دست متخلفان جان سالم به در نمی‌برند. این روش به اعتقاد محیط‌بانان از زجرکش‌کننده‌ترین روش‌هاست.