نکته بازی/ پدر جواد نکونام: ...

از روز اول حضور جواد نکونام روی نیمکت استقلال، پدر محترم او هم در متن اخبار قرار گرفت. اصلا خود جواد در نشست خبری‌اش از پدر تشکر کرد که او را هوادار استقلال کرده است. در حاشیه همان نشست هم ویدئویی از ابوی منتشر شد که بازیکنان مورد علاقه خودش و جواد در سال‌های گذشته را اسم می‌برد. در عین حال حضور آقای نکونام بزرگ در محل تمرینات استقلال همچنان ادامه دارد و با توجه به شرایط ویژه این روزهای باشگاه، این حضور معمولا با پرسش‌های مردم و پاسخ‌های او همراه می‌شود؛ جواب‌هایی که هر کدام حاشیه‌های خاص خودش را به‌دنبال دارد و در مجموع به این تیم کمکی نمی‌کند. الان همه سایت‌ها و صفحات پر شده از عبارت «پدر جواد نکونام: ...» که بعید است اتفاق مفیدی باشد.

یعنی شما خبر نداری؟
بعد از منتفی شدن حضور سعید عزت‌اللهی در پرسپولیس، رضا درویش توضیحاتی ارائه کرده که حاوی یک نکته عجیب است. مدیرعامل پرسپولیس گفته: «در مورد سعید عزت‌اللهی از ابتدا بنای کار باشگاه بر این بود که با توجه به تحت قرارداد بودن بازیکن، تخلفی صورت نگیرد. برخلاف اینکه گفته شد باشگاه پولی بابت رضایت‌نامه پرداخت نمی‌کند، مذاکرات ادامه یافت تا اینکه مبلغ رضایت‌نامه اعلام شد و مبلغی را عنوان کردند که این انتقال صورت نگیرد.» اگر شایعه درخواست یک میلیون دلاری وایله دانمارک صحت داشته باشد، طبیعتا پرداخت این پول در وسع پرسپولیس نبوده و این را می‌فهمیم اما جای تعجب دارد که آقای درویش نمی‌داند وقتی یک بازیکن کمتر از نیم‌فصل با باشگاهش قرارداد دارد، مذاکره با او آزاد است؟ این قانون فیفاست و این همه پیچ و تاب هم ندارد.

زخم جدید؛ عارف
شاید تصور کنید بزرگ‌ترین عذاب فصل نقل‌وانتقالات این است که در این زمان هیچ مسابقه فوتبالی برگزار نمی‌شود و هواداران این رشته ورزشی به نوعی کسل و ملول هستند. بله، این درست است اما رنج دیگری هم وجود دارد که به شایعات بی‌پایان در مورد سرنوشت بازیکنان مربوط می‌شود. در ورژن خارجی، قصه کیلیان امباپه و اخبار ضد‌و نقیض مربوط به سرنوشت این بازیکن تبدیل به مایه عذاب هواداران شده و در ورژن داخلی هم کلی نمونه مشابه داریم؛ از مهدی طارمی گرفته تا سعید عزت‌اللهی و حتی سعید مهری! تازه‌ترین زخم را هم عارف غلامی بر مغز مخاطبان می‌زند؛ عارف بست، عارف می‌ماند، عارف می‌رود، عارف پارسال اینقدر پول گرفت، عارف در کرج خانه گرفت، عارف استوری گذاشت، عارف خندید، عارف اخم کرد. کاش استاد حداقل بار فنی درخوری داشت!