شائبه زمین‌خواری در میانکاله

سال گذشته بود که اقدام یکجانبه برای فنس‌کشی در مرتع حسین‌آباد، دیوار به دیوار تالاب بین‌المللی میانکاله آن هم برای احداث صنعت آلاینده پتروشیمی، داد همه، از جمله سازمان حفاظت محیط‌زیست، دولت و دستگاه قضایی را درآورد و با حکم مرجع قضایی، به‌دلیل شکایت سازمان حفاظت محیط‌زیست و نداشتن ارزیاب محیط‌زیستی این پروژه، احداث پتروشیمی در این تالاب بین‌المللی منتفی شد. حالا بار دیگر پیمانکار این پروژه، اقدام به فنس‌کشی در زمینی کرده است که باید به منابع طبیعی بازگردانده شود و این مسئله، شائبه زمین‌خواری در همسایگی تالاب بین‌المللی میانکاله را تقویت کرده است.
ایرج حشمتی، معاون محیط‌زیست انسانی سازمان حفاظت محیط‌زیست نیز دیروز اعلام کرد که « فنس‌کشی ناتمام پروژه شروع شده است.پروژه پتروشیمی امیرآباد میانکاله، مجوز ارزیابی زیست‌محیطی ‌ندارد و بر اساس آخرین مکاتبات دستگاه قضا، زمین مورد نظر هم باید مسترد شود.»علاوه بر پتروشیمی، با احتساب پروژه شهرک گلخانه‌ای بهشهر که حدود ۶۰ هکتار زمین در این منطقه به آن اختصاص داده شده و پالایشگاه نفت بهشهر که برای ساختش حدود یک دهه پیش ۱۱۳ هکتار زمین درنظر گرفته شده بود و به جایی هم نرسیده، تا‌کنون دست‌کم 3 پروژه سرمایه‌گذاری برای در اختیار گرفتن زمین‌های مرتعی این منطقه ارائه شده است. پالایشگاه که از منظر زیست‌محیطی مخالفت‌های زیادی با آن می‌شد، پس از حدود 8سال کش و قوس در نهایت به بایگانی پروژه‌ها پیوست و مجوز استفاده از زمین باطل شد، شهرک گلخانه‌ای اما سال‌هاست بلاتکلیف مانده و پتروشیمی هم با ورود جدی مخالفان و کارشناسان و پیگیری مسئولان ارشد اجرایی و قضایی کشور در مرحله نهایی ملغی شدن است. برخی از اهالی معتقدند که این طرح‌ها و پروژه‌ها در واقع بهانه‌ای برای در اختیار گرفتن زمین‌های مرتعی حسین‌آباد هستند. موضوعی که گاهی از زبان برخی مسئولان نیز بیان می‌شود.سمیه رفیعی رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس؛ ۱۷ فروردین سال گذشته در برنامه تلویزیونی «مثبت سلامت» که از شبکه تلویزیونی سلامت پخش شد، روی آنتن زنده تلویزیون پس از اینکه انتقادهایی را نسبت به طرح پتروشیمی مازندران مطرح کرد و به شائبه‌برانگیز بودن اصرار بر دریافت زمین در این منطقه اشاره داشت، گفت: «زمین کشاورز از دستش در می‌آید و دامدار دیگر مرتع برای دام ندارد. در انتهای شرقی این منطقه_مراتع حسین‌آباد_ و کنار همین جایی که قرار است پتروشیمی ساخته شود، سال ۱۳۸۵ حدود ۶۰ هکتار زمین برای ایجاد شرکت گلخانه‌ای اختصاص داده شد. سازه سبکی زدند، فعالیت‌هایی را آغاز کردند و تعدادی از جوانان منطقه را سر کار بردند. حال زمین‌ها را که حسابی پاک‌تراشی کرده اند، در یکی، دو سال اخیر دارندآنها  را برای فروش به مزایده می‌گذارند.» در چنین شرایطی حالا این پرسش پیش می‌آید که آیا پتروشیمی آخرین بهانه برای در اختیار گرفتن زمین‌های این منطقه بود یا با توجه به اصرار برخی مسئولان و نمایندگان استانی برای اجرای طرح‌های این چنینی در این منطقه، باز هم در آینده زمین‌های مرتعی حسین‌آباد بهشهر حاشیه‌ساز خواهد شد؟