عیدی برای تولد دوباره انسان

حجت‌الاسلام سیدجواد نورموسوی|  محقق علوم دینی:


 نام ماه مبارک رمضان در قرآن کریم آمده است. در این ماه به اذن الهی بر زمان و زمین، رحمت و برکت و مغفرت می‌بارد و با در غل و زنجیر شدن شیطان، بهترین فرصت برای بندگان خدا فراهم می‌شود که با توبه، زمینه و توفیق بزرگ آشتی و بازگشت به سوی خالق مهربان را پیدا کنند.
 آغاز سال معنوی انسان را در شب قدر که به عنوان قلب این ماه مبارک است گرامی و در پایان این ماه عزیز، جشن بازگشت به فطرت را در قالب عید سعید فطر، برپا می‌داریم که خود از عیدهای بزر گ اسلامی است.
 از جمله برکت‌ها و دستاوردهایی که در ماه رمضان برای روزه‌دار حاصل می‌شود، می‌توان مواردی چون توفیق عظیم روز‌ه‌داری و شب‌زنده‌داری، تلاوت قرآن کریم و به خصوص تدبر و فهم در آیات نورانی را برشمرد. توفیق اقامه نماز جماعت و حضور در مسجد، دعا و نیایش به درگاه ایزد منان، تقویت سنت حسنه صلۀ رحم و رسیدگی به نیازمندان از دیگر برکت‌های ماه رمضان است. 

یک ماه روزه‌داری به انسان ظرفیت و قابلیتی می‌بخشد که بیش از سایر ماه‌ها، در تراز بندگی معبود قرار می‌گیرد و زمینه لازم را برای بازگشت به سوی خدا و توبه پیدا می‌کند. در روایتی از امام صادق(ع) آماده است: «زمانی که صبح روز عید فطر می‌شود، منادی از آسمان ندا سر می‌دهد، صبح زود به دنبال گرفتن جوایزتان باشید.» از این منظر عید فطر موسم پاداش الهی برای کسانی است که با لبیک به دعوت حضرت حق و حضور توأم با آگاهی در میهمانی بزرگ رمضان، در آزمون بزرگ بندگی، نمره قبولی دریافت کنند و در شب قدر به خواست پروردگار عالم، بهترین مقدرات را برای خود رقم بزنند. در دعای قنوت نماز عید فطر نیز از خدای متعال می‌خواهیم که بهترین چیزی را که بندگان صالح از ایشان خواسته‌اند، نصیب ما کند.

  عید فطر برای مومنان و روزه داران حقیقی چون تولدی دوباره است که در آن توفیق طهارت معنوی در کنار پاکسازی کامل جسم و روان خویش را پیدا می‌کنند. به همین دلیل در روز عید و بعد از اقامه نماز مخصوص این روز، یک حالت سبکی و نشاط معنوی همراه با آرامش در ما به وجود می‌آید و اینها همه محصول یک ماه خودسازی و تهذیب و دوری از گناه و معصیت است و این که در حد توان کوشیده‌ایم تا نفس سرکش اماره را در وجودمان مهار کنیم. یکی از پیام‌های مهم عید سعید فطر این است که به انسان بگویند، هیچ رنجی بی‌اجر و مزد نیست. 
این که آدمی در روزهای طولانی و با وجود گرمای هوا، از خوردن و آشامیدن پرهیز کند و از آن سو بکوشد از تهمت و غیبت و دروغ و بدی و رفتارهای ناپسند دوری کند، بعد از گذشت یک ماه چنین لذت معنوی‌ای نیز به سراغش می‌آید و به راستی لذتی بالاتر از این نیست که انسان روزه‌دار در طول این ماه، سخن خداوند را با جان و دل پذیرا باشد و در مسیر طاعت خدا قدم بردارد.

  با وجود این، مهم است که بکوشیم این حالت معنوی به دست آمده در وجود خود را در ماه‌های دیگر سال تداوم ببخشیم. نه این‌که از فردای روز عید به بعد، باز همان آدم قبل از ماه رمضان باشیم. در روایت‌های اهل بیت(ع) به صراحت به این موضوع تاکید شده است که هر روز که در آن انسان معصیت و گناه نکند، برایش عید است و به راستی چه عیدی بالاتر از این که آدمی بعد از یک ماه بندگی خدا، بکوشد که همچنان در طریق عبودیت باشد و در دام وسوسه‌های شیطانی و هوای نفس نیفتد.