انتقال آب بین‌ حوضه‌ای صلاح نیست

انتقال آب بین‌حوضه‌ای از سرشاخه‌های استان مازندران به‌سمت مقاصد دیگر اقدامی نادرست و مخالف اصول محیط‌زیستی است. عطاءالله کاویان، مدیرکل سازمان حفاظت محیط‌زیست مازندران در این‌باره به ایسنا گفته: ابهامات و ایراداتی در گزارش ارزیابی پروژه بوده که باید توسط سرمایه‌گذار برطرف می‌شد که تا‌کنون مراجعه نکرده و از این منظر پروژه منتفی اعلام شده است. موضوع انتقال آب بین حوضه‌ای از سرشاخه‌های استان مازندران به سمت مقاصد دیگر با توجه به اینکه نیاز آبی مناطق استان هم‌اکنون با مشکلات بسیار زیادی مواجه است بنابراین نیاز مبرم داریم تا منابع موجود در جغرافیای استان و سرزمینی حوضه آبریز را به خوبی مدیریت کنیم چراکه در تامین آب کشاورزی امسال در بعضی از شهرستان‌ها اراضی کشاورزی نتوانستند آب کافی را دریافت کنند و همینطور آب شرب در شهرستان‌هایی چون جویبار، میاندرود به‌صورت جیره‌بندی است. مدیرکل محیط‌زیست مازندران خاطرنشان کرد: هنگامی که در حوضه مبدا خودمان نیاز مبرم به آب داریم، انتقال آن به‌سمت مقصدی که می‌تواند با روش‌های مدیریت مناسب در مصرف آب کشاورزی و تغییر الگوی کشت و جایگزین نمودن بعضی از محصولات کشاورزی و اصلاح شبکه آبیاری و به روش‌های نوین قطعا می‌تواند منابع آبی را بهتر از این مدیریت کند درست نیست. کاویان درخصوص آبراه غربی میانکاله و کانال‌های ارتباطی بین تالاب میانکاله و دریا گفت: لایروبی کانال آشوراده به‌عنوان نخستین اقدام برای لایروبی در حال انجام است چرا که تقریبا ارتباط آبی دریا و تالاب قطع شده بود و 2 کانال دیگر در دستور کار قرار دارد. وی ادامه داد: کانال خزینی که غربی‌ترین کانال محسوب می‌شود ارتباط بین دریا و تالاب کاملا قطع شده و تنها کانالی که ارتباطی حداقلی بین دریا و تالاب وجود دارد کانال چوپوقلی (چپاقلی) است. مدیرکل حفاظت محیط‌زیست مازندران یادآور شد: در کنار لایروبی‌ها سازمان حفاظت محیط‌زیست و اداره حفاظت محیط‌زیست استان مازندران به جد دنبال این است که لایروبی‌ها با رعایت الزامات زیست‌محیطی و دستورالعمل‌های ملی و بین‌المللی لایروبی انجام شود. وی در مورد خسارت سیل اخیر در حوزه محیط‌زیست گفت: اگر مناطق چهارگانه تحت حفاظت محیط‌زیست را درنظر بگیریم به سبب اینکه سیلاب‌ها بیشتر در مناطق پایین دست و محور رودخانه‌ها بوده آسیب زیادی نداشتیم اما خسارت‌های دیگر چون فرسایش خاک، تولید رسوب با توجه به ارزش بالای خاک سطحی و از بین رفتن پوشش گیاهی و رسوب‌گذاری در بخشی از عرصه‌ها می‌تواند آسیب باشد چرا که ذخیره‌گاه ژنتیک در تنوع زیستی گیاهی و جانوری را می‌تواند تحت‌تأثیر خود قرار بدهد.