خالق کارآگاه مارلو

71سال عمر کرد و هیچ‌کس توی دنیا به اندازه فیلیپ مارلو مدیونش نبود کارآگاهی با استعداد و در حدود ۴۰سال سن، با قد بلند و چشمان خاکستری که دارای تحصیلات دانشگاهی بود و علاقه زیادی به حل مسایل شطرنج و همچنین موسیقی کلاسیک داشت و گاهی تا مرز جنون و ناامیدی می‌رفت و برمی‌گشت. کجا برمی‌گشت؟ سر داستان بعدی «ریموند چندلر».
بیلی وایلدر به‌طور مشکوکی تحت‌تأثیر جمله معروف چندلر بود: «هیچ‌چیز خالی‌تر از یک استخر خالی نیست.» سرش را تکان می‌داد، نچ نچ می‌کرد و می‌گفت: «عجب جمله‌ای.» با این حال معتقد بود که او نه‌تنها پیپ بدبو می‌کشد، بلکه کاری غیراز دیالوگ‌نویسی بلد نیست. البته دیالوگ‌نویسی خوب. آن هم از نظر وایلدر.
برخلاف نظر وایلدر اما، چندلر یکی از برترین نویسندگان رمان جنایی و پلیسی بود و در پیچاندن و له و لورده کردن مخاطب تبحر داشت. رازها و معماهایش و روابط عجیب و غریب و پیچیده آدم هایش دیوانه‌تان می‌کند. آیا اینها دلیل کمی است که چند تا آدم حسابی «خواب بزرگ»، «خداحافظی طولانی»، «خداحافظ محبوب من» و چندتا آدم متوسط 3 کتاب دیگرش را فیلم کنند؟ چندلر 2کار دیگر هم کرده است؛ نوشتن فیلمنامه‌های «غرامت مضاعف» و «بیگانگان در ترن» برای بیلی وایلدر و هیچکاک. سال۱۹۴۶ چندلر جایزه ادگار را برای فیلمنامه‌نویسی گرفت و 8سال بعد در سال۱۹۵۴ این جایزه را به‌خاطر رمان‎نویسی دریافت کرد. در فیلم‌های اقتباسی از آثار چندلر، بازیگران سرشناسی مثل همفری بوگارت، رابرت میچام، دیک پاول و الیوت گلد و جیمز گارنر ایفاگر نقش کارآگاه مارلو بوده‌اند.