بهروز رسایلی- روزنامه نگار
تلاش‌های باشگاه پرسپولیس برای خرید مهاجم خارجی همچنان ادامه دارد و سرخ‌ها روی جذب یک بازیکن آزاد در خط حمله متمرکز شده‌اند. صدالبته این کوشش‌ها قابل نقد نیست؛ به هر حال همه می‌دانند پرسپولیس تا پیش از مصدومیت عیسی آل‌کثیر هم در فاز هجومی مشکل داشت و این گرفتاری حالا تشدید شده است. با این حال پرسپولیسی‌ها یک دردسر دیگر هم دارند که همین‌قدر یا حتی بیشتر از آن «جدی» است. داریم در مورد ساختار دفاعی غیرقابل دفاع این تیم حرف می‌زنیم؛ نقطه‌قوتی که حالا به یکی از نقاط ضعف پرسپولیس تبدیل شده و گویی تلاش‌های شلخته و پراکنده کادر فنی برای ترمیم آن هم به جایی نرسیده است.
چرا این همه توپ رد می‌شود؟
پرسپولیس در 17بازی این فصل لیگ برتر 11گل دریافت کرده است. این آمار شاید برای بقیه تیم‌ها خیلی هم خوب باشد اما برای پرسپولیس، یک عقبگرد محسوس به شمار می‌رود. به هر حال این تیم در فصول گذشته با اتکا به خط دفاع قدرتمندش قهرمان می‌شد و حتی سابقه دریافت فقط 14گل در یک فصل را دارد؛ اما حالا شرایط فرق کرده است. داستان اصلی هم فقط گل‌های بیشتری نیست که سرخ‌ها می‌خورند. این تیم به طور کلی در ساختار دفاعی به‌شدت آسان‌گیر شده و رقبا با آسودگی بیشتری صاحب موقعیت گل می‌شوند. در همین مسابقه آخر با نساجی اگرچه پرسپولیس فقط یک گل خورد، اما تیم قائمشهری دست‌کم 3بار دیگر می‌توانست به‌راحتی دروازه حامد لک را باز کند. این موضوع جای بحث دارد. ازدست‌رفتن 2امتیاز در همین مسابقه، شاید کار قهرمانی را برای پرسپولیسی‌ها خیلی سخت می‌کرد.
تقلاهای بی‌پایان یحیی
مشکلات دفاعی پرسپولیس از ابتدای فصل آشکار بود؛ از همان زمانی که استقلال تاجیکستان چند موقعیت جدی روی دروازه این تیم خلق کرد و الهلال عربستان 3بار به آسانی هرچه‌تمام‌تر برابر سرخ‌ها به گل رسید. در لیگ هم کم‌وبیش همین شرایط وجود داشت و مثلا تیمی مثل هوادار هم 2بار دروازه حامد لک را باز کرد. در نتیجه طبیعی است که کادر فنی پرسپولیس برای پایان‌دادن به این بحران، تقلای زیادی به خرج داده باشد. یحیی گل‌محمدی ترفندهای متنوعی به این منظور به کار گرفته است. او ترکیب‌های مختلفی را در خط دفاع و پست هافبک دفاعی به کار گرفته است. عقب زمین گاهی جلال حسینی نیمکت‌نشین شده و به‌تناوب، علی نعمتی و فرشاد فرجی به بازی گرفته شده‌اند. جلال هم هرازگاهی با هر کدام از این دو نفر، زوج شده است. علیرضا ابراهیمی هم که یکی از عجیب‌ترین خریدهای یحیی برای پرسپولیس بوده، یک بار در خط دفاعی این تیم مورد استفاده قرار گرفته است. در خط میانی اما رضا اسدی، کمال کامیابی‌نیا، محمد شریفی و میلاد سرلک ازجمله انتخاب‌های یحیی برای پست هافبک دفاعی بوده‌اند؛ با این حال هیچ‌یک از این ترفندها به شکل پایدار، موجب حل مشکل پرسپولیس نشده و وضعیت دفاعی این تیم را بسامان نکرده است.
3 دفاع می‌مانند؟
آخرین حربه گل‌محمدی برای تغییر وضعیت ساختار دفاعی تیم، تبدیل آرایش مدافعان از 4 نفر به 3 نفر بود. به این ترتیب در بازی با نساجی جلال حسینی روی نیمکت نشست تا فرشاد فرجی در مرکز و علی نعمتی و وحدت هنانوف در طرفین او به بازی گرفته شوند. با این همه، اشتباهات متعدد فرجی و مخصوصا نعمتی، بارها پرسپولیس را به خطر انداخت و این تیم، خوش‌شانس بود که برابر نساجی، امتیاز از دست نداد. با این تفاسیر باید دید آیا یحیی در مسابقات بعدی هم روی استفاده از 3دفاع اصرار می‌کند یا به سیستم 4دفاعه برمی‌گردد؟
دفاع غیرقابل دفاع
پرسپولیس، نگران خط حمله است اما شاید مشکل اصلی، جای دیگری باشد
در همینه زمینه :
