مهدیا گل‌محمدی
جهانی را تصور کنیم که کاربری می‌تواند پشت میز کارش بنشیند، تصویری فتوشاپی و ساختگی از دختری ترسیم کند و او را در محیطی نشان دهد که در خواب هم به آنجا پا نگذاشته، اما بعد دخترک به‌خاطر انتشار آن تصویر جان خودش را بگیرد. یا جهانی را تصور کنیم که دختر دیگری مورد آزار و اذیت قرار بگیرد و بعد شوهر یا پدرش به جای تلاش برای مجازات مقصر، داس یا چاقو روی گلوی او بگذارند. تصورش هم سخت است اما دست‌کم جایی را تصور کنیم که اگر به دختری متلک بگویند سیلی آبداری که باید زیر گوش متلک‌گو بخوابد زیر گوش دختر جا خوش می‌کند. این سه قصه که مشت نمونه خروارند هیچ‌یک در جهانی خیالی روی نداده‌اند.
هر سه همین چند روز پیش یکی در مصر و دیگری بیخ گوش خودمان و سومی شاید هر روز در جهان ما خیلی واقعی اتفاق می‌افتند. اولین‌اش نبودند و قریب به یقین آخرین‌اش هم نخواهند بود.
طی تراژدی نخست اگر شنیده یا خوانده باشید در مصر 5 نفر دست به جنایتی فتوشاپی زدند و با هدف باج‌خواهی تصویر ساختگی از دختر 17ساله‌ای در فضایی نامناسب ترسیم کردند، دختر هم پس از نوشتن نامه‌ا‌ی که در آن از مادرش می‌خواست باور کند او در آن تصویر واقعی نیست، خودش را کشت. سومی هم نیاز به توضیح ندارد.
پرسش اما اینجاست که دختران و زنانی که هدف آزار و اذیت‌های کلامی، جسمی و روانی قرار می‌گیرند چرا گاهی به جای رفتن در جایگاه شاکی، خودشان با پای خودشان در جایگاه متهم می‌نشینند و حتی (در مورد دختر مصری) حکم را هم اجرا می‌کنند؟ خلاصه تمام دیدگاه‌ها و نتیجه تمام پژوهش‌های روانشناسها و جامعه‌شناس‌ها در چند واژه کوتاه اما سنگین و قابل تامل خلاصه می‌شود. نگاه سنگین خانواده و جامعه.
اگر حساب خود را از جامعه جدا نکنیم سخن روانشناسها و جامعه‌شناس‌ها را می‌توان اینگونه هم تعبیر کرد که به نوعی هر یک از ما «اگر» صاحب آن نگاه سنگین باشیم در واقع یکی از همان افرادی هستیم که پشت رایانه نشسته، برنامه فتوشاپ را باز کرده و تصویری غیرواقعی از زن مورد نظر جعل و منتشر کرده است. این جنایت فتوشاپی حتما نباید مانند نمونه مصری منجر به‌خودکشی قربانی شود؛ همین که روح یک انسان را می‌کشیم کافی است.
برای پایان این قضاوت ظالمانه فقط یک راه وجود دارد. اگر خلافکاری قصد ناموس‌دزدی داشت همان برخوردی را با قربانی داشته باشیم که با قربانی کیف‌قاپی داریم. خلاصه اینکه 2شاخه این رایانه منحوس را بکشیم تا شاهد قربانی‌های واقعی جنایت‌های فتوشاپی نباشیم. چه در مصر چه در اهواز.
جنایت‌های فتوشاپی مقتول‌های واقعی
در همینه زمینه :
